Ειδώλιο
Χρονολόγηση3200-2800 π.Χ.
Date
3200-2800 BC
ΥλικόΜάρμαρο υπόλευκο
Medium
Μarble whitish
Διαστάσεις4.2εκ. × 1.6εκ.
4.2 cm
ΤαξινόμησηΛίθινα
Stonework / Plastic
Αριθμός ΑντικειμένουΝΓ0336
Object Number
ΝΓ0336
ΠερίοδοςΠρώιμη Εποχή του Χαλκού
Period
ΠεριγραφήΣχηματικό βιολόσχημο ειδώλιο με ραβδόσχημη προεξοχή, που δηλώνει τον λαιμό και το κεφάλι, και επίπεδο κορμό με δύο πλατιές εγκοπές, που διαμορφώνουν τη «μέση» του σώματος. Η βάση του λαιμού τονίζεται με δύο λοξές αυλακώσεις, ενώ οριζόντιες πτυχώσεις υπάρχουν στη «μέση». Η πίσω επιφάνεια του ειδωλίου είναι ελαφρώς κυρτή.Early Bronze Age
Description
ΠληροφορίεςSchematic violin-shaped figurine with a long rod-like projection denoting the head and neck, and flat body with two wide notches at the sides, forming the "waist". The base of the neck is emphasized with two oblique grooves, while horizontal incisions are rendered on the waist. The back side of the figurine is slightly concave.
Violin-shaped figurines, thus named because their profile resembles that of a violin or fiddle, are the most common type of schematic representation of the human body in the Early Cycladic I period (3200-2800 BC). Developed from the violin-shaped figures of the Neolithic Age (5300-4500BC), they are usually small, very thin, with a long rod-like projection denoting the head and neck, and two wide notches at the sides forming the "waist" of the body. In violin-shaped figurines, there is often an apparent attempt at a more naturalistic treatment of the female figure, with the indication of anatomical details such as the base of the neck, the breasts, arms, folds of flesh in the area of the waist and the pubes.
Τα «βιολόσχημα» ειδώλια, που ονομάστηκαν έτσι επειδή το περίγραμμά τους θυμίζει έντονα το σχήμα του βιολιού, αποτελούν τον συνηθέστερο τύπο σχηματικών ειδωλίων της Πρωτοκυκλαδικής Ι περιόδου (3200-2800 π.Χ.). Αποτελούν εξέλιξη των βιολοειδών μορφών της Νεότερης Νεολιθικής (5300-4500π.Χ.) και είναι κατά κανόνα μικρού μεγέθους, πολύ λεπτά, με μακρύ ραβδόσχημο στέλεχος, που αποδίδει το κεφάλι και τον λαιμό, και δύο πλατιές εγκοπές που διαμορφώνουν τη «μέση» του σώματος. Στα βιολόσχημα ειδώλια παρατηρείται αρκετά συχνά προσπάθεια για πιο φυσιοκρατική απόδοση της γυναικείας μορφής με τη δήλωση ανατομικών λεπτομερειών, όπως η βάση του λαιμού, οι μαστοί, οι βραχίονες, οι πτυχές στην περιοχή της μέσης και η ηβική χώρα.
