Ασκός
Χρονολόγηση12ος αι. π.Χ.;
Date
12th c. BC?
ΥλικόΛεπτόκοκκος καστανόφαιος πηλός
Medium
Fine-grained brownish clay
Διαστάσεις9εκ. × 15.2εκ.
9 × 15.2 cm
ΤαξινόμησηΠήλινα
Ceramics / Pottery
Αριθμός ΑντικειμένουΝΓ0959
Object Number
ΝΓ0959
ΠερίοδοςΎστερη Εποχή του Χαλκού
Period
ΠεριγραφήΚλειστό πτηνόμορφο αγγείο (σε σχήμα πτηνού), με λαβή στο άνω μέρος και
στόμιο στο ένα άκρο. Κοσμείται με γραπτή διακόσμηση παράλληλων γραμμών.Late Bronze Age
Description
ΠληροφορίεςClose bird-shaped vase (flask) with handle on the upper surface and
spout at one end. It is adorned with linear painted decoration of parallel
lines.
Βird-shaped askos is a
conventional term which derives from the shape's similarity with the actual
leather bags, named also askoi (pl.) used for the transportation of wine. The
clay “askos” was an entirely utilitarian object for carrying water and other
liquids (undoubtedly with the aid of a lid made of perishable material). The
Mycenaean examples lack a flat base, which means that they could not stand by
themselves and should have been either suspended from a string or placed on a
stand or sandy surface. Because of their practical function and humble
appearance, askoi never attracted attention by the Mycenaean potters, who
decorated them with simple horizontal, curving or wavy stripes. Their
resemblance to birds may have been the fortuitous result of their manner of manufacture.
However, we do know from other cultures of the eastern Mediterranean (e.g. in
Crete and in Cyprus) that potters used to provide askoi with zoomorphic
characteristics. Moreover, from the end of the 13th c. BC, Mycenaean potters
will start to produce elaborate askoi in the form of a bird.
Πτηνόμορφος ασκός είναι η συμβατική ονομασία που προέκυψε από την ομοιότητα του αγγείου με τους δερμάτινους σάκους που χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά του κρασιού, και ονομάζονταν ασκοί. Οι πήλινοι ασκοί ήταν απλά καθημερινά σκεύη που, με τη βοήθεια κάποιου πώματος από φθαρτό υλικό, χρησίμευαν για τη μεταφορά υγρών. Τα μυκηναϊκά παραδείγματα στερούνται επίπεδης βάσης και άρα θα ήταν αδύνατον να σταθούν από μόνα τους. Ως εκ τούτου θα πρέπει είτε να αναρτώνταν από κάποιο ιμάντα είτε να τοποθετούνταν σε κάποιο υποστήριγμα ή σε άμμο. Λόγω της πρακτικής τους χρησιμότητας και της ευτελούς αξίας, οι ασκοί δεν έτυχαν ποτέ της ιδιαίτερης προσοχής των Μυκηναίων αγγειογράφων και κοσμούνταν κατά κανόνα με απλές ευθύγραμμες, καμπύλες ή κυματοειδείς γραμμές. Η ομοιότητά τους με πτηνά δεν αποκλείεται να είναι απλά το τυχαίο αποτέλεσμα του τρόπου κατασκευής τους. Όπως, όμως, γνωρίζουμε από άλλους πολιτισμούς της ανατολικής Μεσογείου (π.χ. στην Κρήτη και την Κύπρο), συχνά οι κεραμείς επιδίωκαν να προσδώσουν ζωόμορφα χαρακτηριστικά στους ασκούς που κατασκεύαζαν. Από τα τέλη του 13ου αι. π.Χ., μάλιστα, εμφανίζονται και στην ηπειρωτική Ελλάδα περίτεχνα ασκόμορφα σκεύη με τη μορφή ειδωλίου πτηνού.
ACTIVITIES
Περισσότερα
