Jar

Marble vases

Expand

Χρονολόγηση3200-2800 π.Χ.

Date

3200-2800 BC

MediumΠηλός ανοικτός καστανός με εγκλείσματα

Medium

Light brown clay with inclusions

Dimensions11.3εκ. × 6εκ.

Dimensions 11.3 × 6 cm

ClassificationΛίθινα

Classification Stonework / Vases

Αριθμός ΑντικειμένουΝΓ0258

Object Number

ΝΓ0258

ΠερίοδοςΠρώιμη Εποχή του Χαλκού

Period

Early Bronze Age

ΠεριγραφήΚρατηρίσκος (αγγείο) - καντήλα, ογκώδες σκεύος με παχιά τοιχώματα και ημισφαιρικό σώμα που θυμίζει ανεστραμμένο κέλυφος αχινού. Έχει στενό καμπύλο ώμο που προεξέχει έντονα από τον ψηλό κωνικό λαιμό και ψηλό κωνικό πόδι, κοίλο στη βάση του. Στο σώμα του αγγείου σώζονται τέσσερεις κατακόρυφες διάτρητες αποφύσεις σταυρωτά διατεταγμένες.

Description

Collared jar, "kandila", a bulky vessel with thick walls, a semiglobular body resembling an inverted sea urchin shell. It has a narrow convex shoulder projecting strongly from the high conical neck and a high conical foot, concave at the base. Four vertical perforated lugs (arranged crosswise) are preserved on the body of the vase.

Description

Description (Kids)

The Cycladic people used the white marble of the islands, mainly of Naxos, to create marble vessels. Most were bottles, reminiscent of deep dishes, glasses, vases with a foot and a high neck. Later, other marble vessels were also made, such as pyxides, which were boxes with a lid for jewellery, animal-shaped vessels, and “frying pan” type vessels, so called because they resembled the shape of a frying pan. We do not know what the exact use of the marble vases was. Most of them have been found in tombs and that is why it is believed today that they were placed as offerings, i.e. grave goods, to the dead.

Περιγραφή

Περιγραφή (Παιδικό)

Οι Κυκλαδίτες χρησιμοποιούσαν το λευκό μάρμαρο των νησιών, κυρίως της Νάξου, για να κατασκευάσουν λίθινα αγγεία. Τα περισσότερα ήταν φιάλες, που θυμίζουν βαθιά πιάτα, ποτήρια, αγγεία με πόδι και ψηλό λαιμό. Αργότερα, κατασκευάστηκαν και άλλα μαρμάρινα αγγεία, όπως πυξίδες, που ήταν κουτάκια με πώμα για τα κοσμήματα, ζωόμορφα αγγεία και τηγανόσχημα σκεύη, που τα ονόμασαν έτσι γιατί θύμιζαν το σχήμα του τηγανιού. Δε γνωρίζουμε ποια ήταν η χρήση των μαρμάρινων αγγείων. Τα περισσότερα έχουν βρεθεί σε τάφους και γι’ αυτό πιστεύουν σήμερα ότι τα τοποθετούσαν ως αναθήματα, ταφικά δηλαδή δώρα, στους νεκρούς.

Further Information

The shape of the vase copies in marble clay models of the Early Cycladic I period (3200-2800 BC) and is the most widespread type of marble vessel during this period. The popular name “kandila” is due to the similarity of the shape to the lamps (kandilia) of Orthodox Christian churches. Some of these vases were actually used for this purpose in churches on the islands until recently. The collared jars were bulky vessels with thick walls, extremely heavy and of small capacity. Their use in antiquity is unknown, given that they came mainly from illegal excavations. Those that have been found in systematic archaeological excavations come from tombs where they were deposited as grave goods. However, the fact that their lugs are often broken suggests that they may have been damaged by previous use. It is possible that they had a symbolic character and served ritual purposes.

Δημόσιες Πληροφορίες

Το σχήμα του αγγείου αντιγράφει σε μάρμαρο αντίστοιχα πήλινα πρότυπα της Πρωτοκυκλαδικής Ι περιόδου (3200-2800 π.Χ.) και αποτελεί τον πλέον διαδεδομένο τύπο μαρμάρινου σκεύους αυτής της περιόδου. Η λαϊκή ονομασία «καντήλα» οφείλεται στην ομοιότητα του σχήματος με τα καντήλια των ορθόδοξων χριστιανικών εκκλησιών, κάποια δε από αυτά τα αγγεία χρησιμοποιήθηκαν έως πρόσφατα για τον σκοπό αυτό σε εκκλησίες των νησιών. Οι κρατηρίσκοι ήταν ογκώδη σκεύη με παχιά τοιχώματα, εξαιρετικά βαριά και μικρής περιεκτικότητας. Η χρήση τους κατά την αρχαιότητα είναι άγνωστη, δεδομένης της προέλευσής τους κυρίως από λαθρανασκαφές. Όσα έχουν βρεθεί σε συστηματικές αρχαιολογικές έρευνες προέρχονται από τάφους, όπου είχαν εναποτεθεί ως κτερίσματα. Το γεγονός, όμως ότι οι αποφύσεις τους είναι συχνά σπασμένες υποδηλώνει ίσως φθορά από προηγούμενη χρήση. Πιθανόν να είχαν συμβολικό χαρακτήρα και να εξυπηρετούσαν τελετουργικούς σκοπούς.