Wreath

Expand

Images(2)

Χρονολόγηση4ος-3ος αι. π.Χ.

Date

4th-3rd c. BC

MediumΧρυσός

Medium

Gold

Dimensions2.6εκ. × 2.9εκ.

Dimensions 2.6 × 2.9 cm

ClassificationΜετάλλινα

Classification Metalwork / Jewellery

Αριθμός ΑντικειμένουΝΓ0602

Object Number

ΝΓ0602

ΠερίοδοςΕλληνιστική περίοδος

Period

Hellenistic period

ΠεριγραφήΣτεφάνι με εννέα φύλλα βελανιδιάς από λεπτό φύλλο χρυσού, περασμένα σε χρυσό σύρμα. Τα φύλλα δεν είναι κολλημένα στο σύρμα, αλλά η ομοιομορφία τους υποδηλώνει ότι ανήκαν στο ίδιο σύνολο.

Description

Wreath of nine oak leaves made of thin gold leaf, threaded with gold wire. Although the leaves were not attached to the wire, their uniformity suggests that they belonged to the same set.

Further Information

For the ancient Greeks the wreath was a victory trophy for participation in a contest and was associated with celebration and triumphs. Its presence in burials is obviously related to new beliefs that appeared during the Hellenistic period (325-30 BC): life was now seen as a test which the deceased had successfully passed and, consequently, he or she was entitled to claim the prize of eternity. Gold wreaths often accompanied the burials of rulers and other prominent members of society. However, the relatively large availability of gold during the Hellenistic period -when the roads to the gold-bearing East were wide open- made this material accessible to a wider range of people. The overwhelming majority of extant gold wreaths come from graves. This custom has been known since Archaic times, but became widespread during the Hellenistic period, particularly in northern Greece (Macedonia, Thrace).

Δημόσιες Πληροφορίες

Για τους αρχαίους Έλληνες το στεφάνι αποτελούσε έπαθλο νίκης για την συμμετοχή σε κάποιον αγώνα και ήταν συνδεδεμένο με γιορτή και θρίαμβο. Η παρουσία του σε ταφές σχετίζεται προφανώς με νέες πεποιθήσεις που εμφανίζονται κατά τους ελληνιστικούς χρόνους (325-30 π.Χ.): η ζωή αντιμετωπίζεται πλέον ως μια δοκιμασία την οποία ο νεκρός είχε περάσει με επιτυχία και, συνεπώς, δικαιούται να διεκδικήσει το έπαθλο της αιωνιότητας. Χρυσά στεφάνια συνόδευαν συχνά ταφές ηγεμόνων και άλλων επιφανών μελών της κοινωνίας. Ωστόσο, η σχετικά μεγάλη διαθεσιμότητα του χρυσού κατά την Ελληνιστική περίοδο -όταν άνοιξαν διάπλατα οι δρόμοι προς την χρυσοφόρο Ανατολή- έκανε πρoσιτό το υλικό αυτό σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Η συντριπτική πλειονότητα των χρυσών στεφανιών που έχουν διατηρηθεί έως σήμερα προέρχονται από τάφους. Το έθιμο αυτό είναι γνωστό από τους αρχαϊκούς χρόνους, γνωρίζει όμως μεγάλη διάδοση κατά την Ελληνιστική περίοδο, ιδιαίτερα στη βόρεια Ελλάδα (Μακεδονία, Θράκη).