Figurine

Expand

Images(2)

Χρονολόγησηπερ. 350 π.Χ.

Date

ca. 350 BC

Mediumπηλός

Medium

clay

Dimensions8.5εκ.

Dimensions 8.5 cm

ClassificationΠήλινα

Classification Ceramics / Figurines

Αριθμός ΑντικειμένουΝΓ0143

Object Number

ΝΓ0143

ΠερίοδοςΚλασική περίοδος

ΠεριγραφήΕιδώλιο ηθοποιού με σταυρωμένα πόδια και χέρια σε στάση σκεπτόμενου, ο οποίος φοράει μάσκα (προσωπείο), κοντό χιτώνα και ιμάτιο που καλύπτει το κεφάλι. Απεικονίζει γνωστό τύπο της Μέσης Κωμωδίας, τον αδύνατο και γερασμένο, που διακωμωδείται για τις φυσικές του ατέλειες.

Description

Figurine of an actor. He wears a mask in the shape of a pointed beard and his body is covered down to his genitals by a short chiton and a himation. He stands in a contemplative posture with crossed legs, his left hand supporting his head and his right hand bending in front of the chest to support the left one.

Further Information

The Middle Comedy, dating between 400 and 320 BC, constitutes a transition from the Old Attic Comedy, represented by Aristophanes, to the New Comedy of Menander. Compared to the comedy of the 5th c. BC, it was characterized by the restriction of political satire and ridicule, the reduction of the chorus and the change of interest from public to private life. The aim of figurines of actors was to depict the different characters of theatrical plays. This specific figurine represents the weak and contemplative type of the Middle Comedy. In contrast to the characters of the Aristophanian comedies, those of the Middle Comedy were in no sense political. Instead of attacking political personalities, they parodied the faults and infirmities of typical everyday characters such as the weak and “intellectually” aged.

Δημόσιες Πληροφορίες

Η Μέση Κωμωδία, που χρονολογείται μεταξύ του 400 και του 320 π.Χ. αποτελεί ένα μεταβατικό στάδιο ανάμεσα στην Παλαιά Αττική Κωμωδία, που εκπροσωπείται από τον Αριστοφάνη, και την Νέα Κωμωδία του Μενάνδρου. Σε σχέση με την κωμωδία του 5ου αι. π.Χ., χαρακτηρίζεται από τον αυστηρό περιορισμό της πολιτικής σάτιρας και των τολμηρών αστείων, την μείωση του χορού και την στροφή της θεματολογίας από τον δημόσιο στον ιδιωτικό βίο. Στόχος των ειδωλίων των ηθοποιών ήταν να απεικονίσουν τους διαφορετικούς χαρακτήρες που εμφανίζονταν στα θεατρικά έργα. Το συγκεκριμένο ειδώλιο αντιπροσωπεύει τον αδύναμο και στοχαστικό τύπο της Μέσης Κωμωδίας. Σε αντίθεση με τους χαρακτήρες που εμφανίζονται στις αριστοφανικές κωμωδίες, αυτοί της Μέσης Κωμωδίας δεν ήταν σε καμία περίπτωση πολιτικοί. Αντί να στοχεύουν σε πολιτικές προσωπικότητες, παρωδούσαν τα ελαττώματα και τις αδυναμίες κοινών καθημερινών χαρακτήρων, όπως οι αδύναμοι και «διανοούμενοι» ηλικιωμένοι.