Figurine
Χρονολόγηση3200-2700 π.Χ.
Date
3200-2700 B.C.
MediumΜάρμαρο λευκό
Medium
White marble
Dimensions10.2εκ.
ClassificationΛίθινα
Classification
Stonework / Plastic
Αριθμός ΑντικειμένουΝΓ1111
Object Number
ΝΓ1111
ΠερίοδοςΠρώιμη Εποχή του Χαλκού
Period
ΠεριγραφήΕιδώλιο γυναικείας μορφής τύπου Πλαστηρά. Έχει μακρόστενο, ωοειδές κεφάλι με κωνικό πίλο (σκούφο), ενώ τα χέρια είναι διπλωμένα κάτω από το στήθος και τα πόδια είναι ολόγλυφα. Το ηβικό τρίγωνο αποδίδεται εγχάρακτα και το στήθος ανάγλυφα.Early Bronze Age
Description
Female figurine of the Plastiras type. The long ovoid head is crowned by a conical cap, the arms are folded below the chest and the legs are carved in the round. The pubic triangle is rendered by incision, while the breasts are modelled.
Further Information
Figurines of the "Plastiras type", thus named after the cemetery on Paros where they were first identified, were contemporary with violin-shaped figurines and represent the earliest attempt at the naturalistic rendering of the human figure in the third millennium BC. These figurines, which are mainly female and of small dimensions (h. 7-31 cm.), display some of those features that were subsequently to develop into distinctive traits of Cycladic figurines, such as the position of the arms below the breasts and the ovoid head with relief nose. Typologically, the Plastiras type figurines are a development of the steatopygous figurines of the Late Neolithic period (5300-3200 BC). The conical cap with horizontal grooves occurs on both male and female figures of the late Early Cycladic I period (3200-2800 BC) and the transitional phase to Early Cycladic II (2700-2400/2300 BC), and is considered to echo Eastern (Syrian) influences, perhaps in combination with influences from the Balkans.
Τα ειδώλια «τύπου Πλαστηρά», που οφείλουν την ονομασία τους στο ομώνυμο νεκροταφείο της Πάρου, εμφανίζονται παράλληλα με τα βιολόσχημα και αντιπροσωπεύουν την πρωιμότερη προσπάθεια φυσιοκρατικής απόδοσης της ανθρώπινης μορφής κατά την 3η χιλιετία π.Χ. Στον τύπο αυτόν, που περιλαμβάνει όρθιες ανδρικές και, κυρίως, γυναικείες μορφές μικρού ύψους (7-31 εκ.) αρχίζουν να αναπτύσσονται μερικά από τα στοιχεία εκείνα που θα αποτελέσουν αργότερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των κυκλαδικών ειδωλίων, όπως η θέση των χεριών κάτω από το στήθος και το ωοειδές κεφάλι με την ανάγλυφη απόδοση της μύτης. Τυπολογικά, τα ειδώλια τύπου Πλαστηρά αποτελούν εξέλιξη των στεατοπυγικών (με τονισμένους γλουτούς) μορφών της Νεότερης Νεολιθικής περιόδου (5300-3200 π.Χ.). Ο κωνικός πίλος (σκούφος), με τις οριζόντιες αυλακώσεις, απαντά τόσο σε ανδρικές όσο και σε γυναικείες μορφές του τέλους της Πρωτοκυκλαδικής Ι (3200-2800 π.Χ.) και της μετάβασης προς την Πρωτοκυκλαδική ΙΙ περίοδο (2700-2400/2300 π.Χ.) και θεωρείται ότι απηχεί ανατολικές (συριακές) επιδράσεις, ίσως σε συνδυασμό με επιδράσεις από τη Βαλκανική.
