Άγαλμα
Μαρμάρινο άγαλμα γυναικείας μορφής
Χρονολόγηση2700-2400/2300 π.Χ.
Date
2700-2400/2300 BC
ΥλικόΜάρμαρo λευκό με γκριζωπές και καστανές κηλίδες
Medium
Marble white with greyish and brown spots
Διαστάσεις1.4εκ. × 28εκ.
1.4 cm
ΤαξινόμησηΛίθινα
Stonework / Plastic
Αριθμός ΑντικειμένουΝΓ0724
Object Number
ΝΓ0724
ΠερίοδοςΠρώιμη Εποχή του Χαλκού
Period
ΠεριγραφήΓυναικείο άγαλμα παραλλαγής Σπεδού. Αποτελεί ένα από τα δύο γνωστά ακέραια μνημειακά γλυπτά που σώζονται από τις Κυκλάδες. Στο πίσω μέρος του κεφαλιού του συγκεκριμένου αγάλματος σώζεται ελαφρώς ανάγλυφο έξαρμα, που υποδηλώνει ότι τα μαλλιά αποδίδονταν αρχικά με χρώμα. Το γλυπτό διακρίνεται για τη λεπτότητα, την πλαστικότητα και την αρμονία των αναλογιών, τυπικά χαρακτηριστικά των πρώιμων έργων της «παραλλαγής Σπεδού», και μαρτυρεί την ικανότητα των Κυκλαδιτών γλυπτών να χειρίζονται με δεξιοτεχνία το μάρμαρο ακόμα και σε μνημειακές διαστάσεις.Early Bronze Age
Description
DescriptionFemale statue of the canonical type (Spedos variety). This statue is one of two known intact monumental sculptures surviving from the Cyclades. Οn the back of the head of this statue there is a surface preserved in very low relief; this surface indicates that the hair was originally shown in colour. The sculpture is distinguished by its attenuation, plasticity and harmonious proportions, typical traits of the early works of the Spedos variety, and attests to the Cycladic sculptors' ability to handle marble skillfully even in monumental dimensions.
The figurines have been found mainly in tombs, but also inside houses. Although their significance, as mentioned, is unknown to us, it is likely that they were associated with religious beliefs and practices. This particular figurine is approximately 1 meter and 42 centimeters high and belongs to the category of large figurines which could be called statues, as they represent the human form in physical dimensions. Large figurines are rare.
Τα ειδώλια έχουν βρεθεί κυρίως σε τάφους, αλλά και μέσα σε σπίτια. Αν και η σημασία τους, όπως είπαμε, μας είναι άγνωστη, είναι πιθανόν να συνδέονταν με τη θρησκεία και με τις θεότητες που λάτρευαν οι αρχαίοι Κυκλαδίτες. Το συγκεκριμένο ειδώλιο έχει ύψος 1 μέτρο και 42 εκατοστά περίπου και ανήκει στην κατηγορία των μεγάλων ειδωλίων που θα μπορούσαμε να τα πούμε και αγάλματα, καθώς αναπαριστούν την ανθρώπινη μορφή σε φυσικές διαστάσεις. Τα ειδώλια μεγάλων διαστάσεων είναι ελάχιστα.
Cycladic art attained maturity during the Early Cycladic II period (2700-2400/2300 BC), with the creation of the distinctive figurine type that would prevail for the next five hundred years. This type has been called "canonical" because it displays constant morphological canons and artistic conventions, such as the folded arms above the abdomen (with left over right), slightly flexed knees, backward tilt of the head and slanting feet. The "Spedos variety", named after an Early Cycladic cemetery on Naxos, is the most prolific category of "canonical" figurines. It has the widest distribution within the Cyclades as well as elsewhere, and the greatest longevity. Another statue, similar with this one, (h. 1.49 m.) was found at Amorgos and is exhibited in the National Archaeological Museum, Athens. Four heads, in the Louvre, the Metropolitan Museum of Art in New York, the J. Paul Getty Museum in Los Angeles, and in a private collection in North America, must have belonged to figures of similar size. All these statue s display traits of canonical figurines with small differences, such as the modelled ears. It is clear that they, too, were decorated originally with colours. The function of Cycladic "statues" is enigmatic. However, their size rather precludes their use as grave goods. Although any interpretation is inevitably speculative, some scholars consider that these works were cult statues or effigies of one or more female divinities. If the suggestion is true, then these large Cycladic sculptures are the first monumental images of deities in the Aegean.
Η κυκλαδική τέχνη φθάνει στην ωριμότητά της κατά την Πρωτοκυκλαδική ΙΙ περίοδο (2700-2400/2300 π.Χ.) με τη δημιουργία του χαρακτηριστικού τύπου ειδωλίου που θα κυριαρχήσει για τους επόμενους πέντε αιώνες. Ο τύπος αυτός αποκαλείται «κανονικός», επειδή χαρακτηρίζεται από σταθερούς μορφολογικούς κανόνες και καλλιτεχνικές συμβάσεις, όπως τα διπλωμένα χέρια πάνω από την κοιλιά (με το αριστερό πάντα πάνω από το δεξί), τα ελαφρώς λυγισμένα γόνατα, την κλίση της κεφαλής προς τα πίσω και τα ανασηκωμένα πέλματα. Η «παραλλαγή Σπεδού», που οφείλει την ονομασία της σε ένα πρωτοκυκλαδικό νεκροταφείο της Νάξου, αποτελεί την πολυπληθέστερη κατηγορία «κανονικών» κυκλαδικών ειδωλίων και έχει τη μεγαλύτερη εξάπλωση εντός και εκτός Κυκλάδων, καθώς και τη μεγαλύτερη χρονική διάρκεια. Άλλο ένα ακέραιο μνημειακό γλυπτό (ύψους 1,49 μ.) έχει βρεθεί στην Αμοργό και εκτίθεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Σε ανάλογων διαστάσεων μορφές πρέπει να ανήκαν τέσσερα ακόμη κεφάλια, που βρίσκονται στο Λούβρο, το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης, το Μουσείο J. Paul Getty (Λος Άντζελες) και σε μια ιδιωτική συλλογή της Βόρειας Αμερικής. Τα αγάλματα αυτά έχουν όλα τα χαρακτηριστικά των «κανονικών» ειδωλίων με μικρές μόνο διαφορές, όπως π.χ. την απόδοση των αυτιών. Είναι, επίσης, σαφές ότι έφεραν και αυτά χρωματική διακόσμηση. Η χρήση των αγαλματικών κυκλαδικών μορφών είναι αινιγματική. Το μεγάλο τους μέγεθος, πάντως, τα καθιστά ακατάλληλα για ταφικά κτερίσματα. Αν και η οποιαδήποτε απόπειρα ερμηνείας είναι αναπόφευκτα υποθετική, ορισμένοι ερευνητές θεωρούν ότι χρησίμευαν ως λατρευτικά αγάλματα ή ξόανα μίας ή περισσότερων γυναικείων θεοτήτων. Αν κάτι τέτοιο αληθεύει, τότε τα μεγάλα αυτά κυκλαδικά γλυπτά αποτελούν τις πρώτες μνημειακές απεικονίσεις θεοτήτων στην ιστορία των πολιτισμών του Αιγαίου.
ACTIVITIES
«Κι όμως κινείται…»
«Κι όμως κινείται…»
"And yet it moves..."
"And yet it moves..."
