Ειδώλιο
ΧρονολόγησηΜέσα 6ου αιώνα π.Χ.
Date
late 6th Century BC
ΥλικόΠηλός κεραμόχρωμος, λεπτόκοκκος, πορώδης
Medium
- Ceramic-coloured, fine-grained, porous clay
Διαστάσεις14.8εκ. × 13.3εκ.
14.8 × 13.3 cm
ΤαξινόμησηΠήλινα
Ceramics / Figurines
Αριθμός ΑντικειμένουΚΠ0043
Object Number
ΚΠ0043
ΠερίοδοςΑρχαϊκή περίοδος
ΠεριγραφήΒοιωτικό χειροποίητο ειδώλιο αλόγου και ιππέα. Στο πρόσωπο του ιππέα
αποδίδονται πλαστικά η μύτη και η πλατιά γενειάδα, ενώ τα μάτια και το στόμα θα
ήταν δηλωμένα με χρώμα. Στο κεφάλι φορά στεφάνι. Με το αριστερό χέρι ακουμπά
τον λαιμό του αλόγου, το δεξί χέρι ήταν λυγισμένο στον αγκώνα ενώ τα πόδια του
από τους γλουτούς και κάτω «χάνονται» μέσα στο σώμα του ζώου. Το άλογο
αποδίδεται συνοπτικά και σχηματικά. Ωστόσο, η στάση του με τα τεντωμένα
ψιλόλιγνα πόδια, η τιναγμένη προς τα πίσω ουρά, το στητό κεφάλι του δίνουν
ένταση και περηφάνια. Τα ψηλά πόδια αποκλίνουν αρκετά ώστε να εξασφαλίσουν την
καλή στήριξη του συμπλέγματος.Το συγκεκριμένο ειδώλιο αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα των τυποποιημένων
πια, στα μέσα του 6ου αι. π.Χ., ιππέων.Description
ΠληροφορίεςBoeotian handmade figurine of a horse and a rider. On the face of the rider, the nose and the broad beard are plastically rendered while the eyes and the mouth would have been indicated in colour. The head of the rider bears a wreath. With the left hand he touches the neck of the horse, the right hand is bent at the elbow while his legs from the buttocks downwards “disappear” into the body of the animal. The horse is schematically rendered. However, the position of the animal with the stretched out, thin legs, the twitched backward tail, and the erected head give the impression of strength and pride. The high legs deviate enough to ensure good support for the figurine. This particular figurine is a typical example of the standardized equestrians of the mid-6th c. BC.
The significance of horses and horse riders is not entirely clear to us, but their presence is frequent in ancient Greek graves. Most probably they were meant to underline the heroic character of the deceased as a warrior or a hunter. Figurine modelling flourished in Boeotia, Attica, Corinth and Argos from the late 7th and throughout the 6th c. BC, as attested by the thousands of Archaic figurines found in sanctuaries and graves of the period. Although this particular example is handmade, one reason for the remarkable production of coroplastic art in this period was the gradual use of moulds, which facilitated mass-production of clay figurines.
Η σημασία των αλόγων και των έφιππων μορφών δεν είναι εντελώς ξεκάθαρη, όμως έχουν έντονη παρουσία στις αρχαιοελληνικές ταφές. Το πιο πιθανό είναι πως υπογράμμιζαν τον ηρωικό χαρακτήρα του νεκρού ως πολεμιστή ή ως κυνηγού. Η ειδωλοπλαστική γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση στη Βοιωτία, την Αττική, την Κόρινθο και το Άργος από τα τέλη του 7ου και καθ' όλη τη διάρκεια του 6ου αι. π.Χ., όπως μαρτυρούν τα χιλιάδες αρχαϊκά ειδώλια που έχουν βρεθεί σε ιερά αλλά και τάφους της περιόδου. Σημαντικός παράγοντας για αυτή την άνθηση ήταν η σταδιακή χρήση της μήτρας, που επέτρεπε τη μαζική παραγωγή πήλινων ειδωλίων (αν και το συγκεκριμένο παράδειγμα ανήκει ακόμη στη χειροποίητη τεχνική).
