Οινοχόη
Χρονολόγηση750-725 π.Χ.
Date
750-725 BC
ΥλικόΠηλός καστανόχρωμος ανοικτός
Medium
Light brown clay
Διαστάσεις23εκ. × 8.8εκ.
23 × 8.8 cm
ΤαξινόμησηΠήλινα
Ceramics / Pottery
Αριθμός ΑντικειμένουΚΠ0067
Object Number
ΚΠ0067
ΠερίοδοςΓεωμετρική περίοδος
Period
Περιγραφή Αττική οινοχόη (αγγείο σερβιρίσματος κρασιού) με στόμιο σε σχήμα τριφυλλιού (τριφυλλόστομη) και μια στριφτή (σχοινοειδή) λαβή. Η διακόσμηση στον λαιμό οργανώνεται σε τρεις μετόπες, στην καθεμία από τις οποίες αποδίδεται από μια ασπίδα. Ο συγκεκριμένος τύπος ασπίδας ονομάζεται «τύπος Διπύλου».Geometric period
Description
ΠληροφορίεςAttic oinochoe (vase for wine serving) with trefoil mouth and one twined handle. The decoration on the neck is arranged in three metopes, in each of them a shield is rendered. The shield is of the so-called “Dipylon type”.
The “Dipylon type” shield was so named because it was first identified on 8th century BC vases in the Dipylon cemetery of Athens. It was a common decorative motif in Geometric art, both on pottery and on other media. The interpretation of this motif is a contentious issue. It has been considered as a symbol of a trophy after battle, an indication of a warrior's grave, or as a decorative motif. Some argue that its presence is more probably a free imitation of the Mycenaean eight-shaped shield by Geometric painters, who wished to link their age with the heroic past of the Mycenaean ancestors.
Η ασπίδα του Διπύλου ονομάστηκε έτσι, επειδή πολλές παραστάσεις αυτού του τύπου εντοπίστηκαν για πρώτη φορά σε αγγεία του 8ου αι. π.Χ. στο αθηναϊκό νεκροταφείου του Διπύλου. Ως διακοσμητικό θέμα γνωρίζει ευρεία διάδοση στη γεωμετρική τέχνη, τόσο στην κεραμική όσο και σε άλλα υλικά. Η ερμηνεία του μοτίβου έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις και διαφωνίες. Έχει ερμηνευθεί ως σύμβολο επάθλου νίκης μετά από κάποια μάχη, ως δηλωτικό τάφου πολεμιστή, αλλά και απλά ως ένα διακοσμητικό στοιχείο. Μερικοί, τέλος, υποστηρίζουν ότι η παρουσία του στην αγγειογραφία αποτελεί μια ελεύθερη μίμηση της μυκηναϊκής οκτώσχημης ασπίδας από τους ζωγράφους της περιόδου, που ήθελαν να συνδέσουν την εποχή τους με το ηρωικό παρελθόν των Μυκηναίων προγόνων.
