Oenochoe

Expand

ΧρονολόγησηΠερίπου 460 π.Χ.

Date

Circa 460 BC

MediumΠηλός

Medium

Clay

Dimensions10.1εκ. × 9.2εκ. × 9.7εκ. × 7.9εκ.

Dimensions 10.1 × 9.2 × 9.7 × 7.9 cm

ClassificationΠήλινα

Classification Ceramics / Pottery

Αριθμός ΑντικειμένουΚΠ0017

Object Number

ΚΠ0017

ΠερίοδοςΚλασική περίοδος

Period

Classical period

ΠεριγραφήΟινοχόη με δακτυλιόσχημη βάση, σώμα απιόσχημο (σε σχήμα αχλαδιού) και χείλος που στρέφεται προς τα έξω. Μελανό στιλπνό υάλωμα καλύπτει την επιφάνεια του αγγείου, το οποίο είναι διακοσμημένο με ερυθρόμορφη παράσταση. Εικονίζεται σάτυρος προς τα δεξιά να σκάβει κρατώντας με τα δύο του χέρια μια αξίνα. Έχει το σώμα του σκυμμένο προς τα εμπρός και τα πόδια του ελαφρώς λυγισμένα. Αποδίδεται φαλακρός με μακριά γενειάδα. Στην κορυφή της λαβής κοντά στο χείλος διακρίνεται χαραγμένο το γράμμα Μ.

Description

Oenochoe with a ring base, a pear-shaped body and a rim that turns outwards. A black glossy glaze covers the surface of the vase which is decorated with a red figure scene. A Satyr is depicted to the right, digging and holding with his both hands a pickaxe. His body leans forward and his legs are slightly bent. He is shown bald with a long beard. The letter M is engraved on top of the handle close to the lip.

Further Information

Satyrs are mythical figures (demons), followers of Dionysus, with animal features and who are represented in ancient Greek art with ears, tails and sometimes horse’s hoofs. They are usually depicted dancing wildly, drinking while accompanying the god Dionysus, courting or chasing with an erotic mood Maenads (conventional name for the women surrounding Dionysus), Nymphs and mortal women. The illustrated vase is attributed to the Painter of Louvre CA 1694. The conventional name of the painter comes from a skyphos in the Louvre Museum. He worked between 410-460 BC and mainly decorated oenochoe of a particular shape (oenochoe type 8), while satyrs are the artist's favourite subject and are shown as musicians, revelers and athletes.

Δημόσιες Πληροφορίες

Οι Σάτυροι είναι μυθικά όντα (δαίμονες), ακόλουθοι του Διονύσου, οι οποίοι έχουν ημιζωώδη εμφάνιση, καθώς παριστάνονται στην αρχαία ελληνική τέχνη με αυτιά, ουρές και ενίοτε οπλές αλόγων. Εικονίζονται συνήθως να χορεύουν ξέφρενα και να πίνουν συνοδεύοντας τον θεό Διόνυσο, να ερωτοτροπούν ή να κυνηγούν με ερωτική διάθεση Μαινάδες (συμβατική ονομασία για τις γυναίκες που περιβάλλουν τον Διόνυσο), Νύμφες αλλά και θνητές γυναίκες. Το εικονιζόμενο αγγείο αποδίδεται στον Ζωγράφο του Λούβρου CA 1694. Το συμβατικό όνομα του αγγειογράφου προέρχεται από έναν σκύφο στο Μουσείο του Λούβρου. Εργάστηκε μεταξύ 470-460 π.Χ και διακόσμησε κυρίως οινοχόες συγκεκριμένου σχήματος (οινοχόη τύπου 8), ενώ οι σάτυροι είναι το πλέον αγαπητό εικονογραφικό θέμα στα έργα του καλλιτέχνη και απεικονίζονται ως μουσικοί, κωμαστές (γλεντζέδες) ακόμα και ως αθλητές.