Figurine
Χρονολόγηση τελευταίο τέταρτο του 5ου αι. π.Χ.
Date
last quarter of the 5th century BC.
MediumΠηλός καθαρός, καστανέρυθρος
Medium
Clean, reddish-brown clay
Dimensions12.2εκ.
Dimensions
12.2 cm
ClassificationΠήλινα
Classification
Ceramics / Figurines
Αριθμός ΑντικειμένουΚΠ0044
Object Number
ΚΠ0044
ΠερίοδοςΚλασική περίοδος
Period
ΠεριγραφήΕιδώλιο ιθυφαλλικού (με ορθωμένο μόριο) Σιληνού. Στηρίζεται στην ουρά
του και στον αριστερό ώμο του στέκεται πίθηκος, ο οποίος τον ψειρίζει. Το
πρόσωπο του Σιληνού είναι κατασκευασμένο με μήτρα (καλούπι), ενώ το υπόλοιπο
ειδώλιο είναι χειροποίητο. Τα υπολείμματα μελανής, ερυθρής και λευκής βαφής που
διατηρούνται σε ορισμένα σημεία του σώματος υποδηλώνουν ότι το ειδώλιο έφερε
διακόσμηση με πολυχρωμία. Η τεχνοτροπία του επιτρέπει την απόδοση σε βοιωτικό ή
ενδεχομένως και αττικό εργαστήριο. Classical period
Description
Further InformationSilenus figurine with erected penis sitting on his tail, on whose left
shoulder stands a monkey which delouses him. A mould is used for the head while
the rest is handmade. Traces of black, red, and white paint preserved all over
the surface suggest that the figurine was originally painted. The figurine can
be attributed to a Boeotian or even an Attic workshop.
Sileni, like Satyrs, were mythical, ithyphallic creatures that
accompanied the god Dionysus. Drinkers and love-makers, they followed the god
on his travels and on his wild feasts playing music and dancing. They had the
face and the body of a human, but the ears, legs and the tail of a horse. As is
the case with most daemonic figures, they were of ambiguous nature, combining
their savage character and their insatiable appetite for pleasures with a
wisdom and knowledge of the crafts, being thus beneficent for mankind. Sileni
and Satyrs are not mentioned in the Homeric epics and are reasonably considered
as a later addition to Greek mythology. From the 6th c. BC onwards, they were,
together with the Maenads, members of the thiasos or cortège of Dionysus and
assumed the role of the chorus in the Satyr drama.
Οι Σιληνοί, όπως και οι Σάτυροι, ήταν μυθικά ιθυφαλλικά όντα, συνοδοί του θεού Διονύσου. Μέθυσοι και λάγνοι, ακολουθούσαν τον θεό στα ταξίδια του και τον συντρόφευαν στα θορυβώδη γλέντια του, χορεύοντας και παίζοντας μουσική. Είχαν πρόσωπο και σώμα ανθρώπου, αλλά αυτιά, πόδια και ουρά αλόγου. Όπως συμβαίνει με τις περισσότερες δαιμονικές μορφές, η φύση τους ήταν διττή, καθώς συνδύαζαν τον συχνά βίαιο χαρακτήρα τους και την ακόρεστη δίψα τους για ηδονές με την ευεργετική για τους ανθρώπους σοφία και γνώση των τεχνών. Οι Σιληνοί και οι Σάτυροι δεν αναφέρονται στα ομηρικά έπη και λογικά πρέπει να αποτελούν μεταγενέστερη προσθήκη στην ελληνική μυθολογία. Πάντως από τον 6ο αι. π.Χ. και εξής αποτελούν μαζί με τις Μαινάδες μέλη του διονυσιακού θιάσου και αναλαμβάνουν τον ρόλο του χορού στο σατυρικό δράμα.
