Aryballos
Χρονολόγηση2800-2700 π.Χ.
Date
2800-2700 BC
MediumΕρυθρωπός πηλός με εγκλείσματα
Medium
Reddish clay with inclusions
Dimensions3.9εκ. × 3.5εκ.
Dimensions
3.9 × 3.5 cm
ClassificationΠήλινα
Classification
Ceramics / Pottery
Αριθμός ΑντικειμένουΝΓ0223
Object Number
ΝΓ0223
ΠερίοδοςΠρώιμη Εποχή του Χαλκού
Period
ΠεριγραφήΜικρός αρύβαλλος από τον οποίο λείπει τμήμα του λαιμού και του σώματος. Το σώμα του έχει σχήμα αχινού και ο στενός κωνικός λαιμός του απολήγει σε χοανοειδές στόμιο. Στη βάση του αγγείου υπάρχει μικρή κοιλότητα. Έχει εγχάρακτη διακόσμηση με τρέχουσα σπείρα στο σώμα και παράλληλες γραμμές στον λαιμό. Οι εγχαράξεις που διακοσμούν το αγγείο είναι γεμισμένες με λευκή αργιλούχο ουσία (καολίνης), στοιχείο που δίνει την αίσθηση διχρωμίας. Στο εσωτερικό του αγγείου διατηρούνται ίχνη βαθυγάλαζης σκόνης, πιθανότατα υπολείμματα αζουρίτη (ορυκτό του χαλκού).Early Bronze Age
Description
Further InformationSmall aryballos. Parts of the neck and the body are missing. It has a sea-urchin shaped body and a narrow conical neck with funnel-shaped mouth. There is a small cavity at the base of the vase. It is decorated with incised running spiral on the body and incised parallel lines on the neck. The decorative design is filled with a white substance (probably kaolin), an element that gives the impression of polychromy. Inside the vase there are traces of deep blue powder, probably remains of azurite (a copper mineral).
Miniature aryballoid vases, some of which have solid body and sealed mouth, are thought to be a miniature representation of piriform vases. The frequent presence of deep blue pigment in them supports the view that they served as containers for storing and handling paint. They were mostly placed in tombs as imitations of real vases, but it seems that in some cases they were also used as lids on the mouth of vases.
Τα μικροσκοπικά αρυβαλλόσχημα αγγεία, ορισμένα εκ των οποίων έχουν συμπαγές σώμα και σφραγισμένο στόμιο, θεωρείται ότι αποδίδουν μικρογραφικά τα απιόσχημα (σε σχήμα αχλαδιού) αγγεία. Η συχνή παρουσία βαθυγάλαζης χρωστικής ύλης σε αυτά, ενισχύει την άποψη ότι χρησίμευαν ως δοχεία φύλαξης και διακίνησης των χρωμάτων. Τοποθετούνταν κυρίως στους τάφους ως απομιμήσεις πραγματικών αγγείων, φαίνεται όμως ότι σε κάποιες περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκαν και ως πώματα αγγείων.