Lekythos
Χρονολόγησηα΄μισό 4ου π.Χ. αι.
Date
first half of the 4th c. BC
MediumΜάρμαρο χοντρόκοκκο (με κοκκινωπή πατίνα)
Medium
Coarse-grained marble (with reddish patina)
Dimensions42.5εκ.
Dimensions
42.5 cm
ClassificationΛίθινα
Classification
Stonework / Vases
Αριθμός ΑντικειμένουΝΓ0559
Object Number
ΝΓ0559
ΠερίοδοςΚλασική περίοδος
Period
ΠεριγραφήΤο εικονιζόμενο θραύσμα ανήκε σε μεγάλου μεγέθους ταφική λήκυθο, συμπαγή εσωτερικά, που χρησίμευε ως επιτάφιο σήμα. Στο σώμα της σώζεται τμήμα ανάγλυφης παράστασης με όρθιο άνδρα στραμμένο προς τα δεξιά, ο οποίος φοράει ιμάτιο (μακρύ ύφασμα που το χρησιμοποιούσαν σαν πανωφόρι πάνω από τον χιτώνα). Στα δεξιά του προφανώς υπήρχε άλλη όρθια ή καθισμένη μορφή. Πάνω από τον άνδρα, που φορά ταινία στα μαλλιά και φαίνεται να στηρίζεται σε βακτηρία (μακρύ ραβδί, μπαστούνι), διατηρείται αμυδρά επιγραφή με το όνομα ΑΡΧ[?]ΣΤΡ[.]Τ[...] (Αρχέστρατος;). Classical period
Description
Further InformationThis fragment was part of a large, solid funerary lekythos, which was used as a grave marker. What remains today is part of the relief representation with a standing himation-clad (long garment worn over the chiton) male figure turning to his right, where there was presumably another standing or seated figure. Above the man, who wears a fillet in his hair and appears to be leaning on a staff, is a faint incised inscription with the name ΑΡΧ[Ε]ΣΤΡ[.]Τ[...] (Archestratos?).
Monumental size marble lekythoi and loutrophoroi (sometimes as 2 meters high), appeared in Attic cemeteries in the late 5th c. BC and were popular throughout the 4th c. BC. Their relief decoration is similar to that of grave stelai and consists mainly of scenes of dexiosis (valediction of the dead by relatives) and more rarely of other figurative scenes. Some of the reliefs present several figures, each with the name inscribed; this characteristic indicates that they functioned as family grave monuments. In some cases, the names were not incised but painted. In the latter years of the 4th c. BC figurative representations ceased and vases were decorated with vertical grooves-ribs and vegetal motifs. Their production finally ceased in 317 BC, on the order of the Macedonian local governor Demetrios of Phaleron, who prohibited the erection of large tomb monuments in Athens.
ΟΙ μεγάλες μαρμάρινες λήκυθοι, όπως και οι λουτροφόροι που ορισμένες φορές φθάνουν τα δύο μέτρα σε ύψος, τοποθετούνταν ως σήματα σε τάφους. Κάνουν την εμφάνισή τους στα νεκροταφεία της Αττικής στα τέλη του 5ου αι. π.Χ. και συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται καθ' όλη τη διάρκεια του 4ου αι. π.Χ. Η ανάγλυφη διακόσμησή τους είναι παρόμοια με αυτή των επιτάφιων στηλών και απεικονίζει κυρίως σκηνές δεξιώσεως (αποχαιρετισμός του νεκρού από συγγενικά πρόσωπα) και σπανιότερα άλλες παραστατικές σκηνές. Μερικά από τα ανάγλυφα περιλαμβάνουν μεγάλο αριθμό μορφών, που έχουν όλες επιγραφή του ονόματός τους, γεγονός που υποδηλώνει ότι πιθανώς λειτουργούσαν ως οικογενειακά ταφικά μνημεία. Σε ορισμένες περιπτώσεις τα ονόματα δεν χαράσσονταν αλλά αποδίδονταν με χρώμα. Προς τα τέλη του 4ου αι. π.Χ. σταματά η εικονιστική αναπαράσταση και τα αγγεία κοσμούνται με κάθετες αυλακώσεις και φυτικά θέματα. Η παραγωγή τους παύει οριστικά το 317 π.Χ. με διάταγμα του Μακεδόνα τοπάρχη Δημήτριου του Φαληρέως, ο οποίος απαγόρευσε την ανέγερση μεγάλου μεγέθους ταφικών μνημείων στην Αθήνα.
