Phiale

Χρονολόγηση1450-1200 π.Χ.

Mediumπηλός

ClassificationΠήλινα

Classification Ceramics / Pottery

Αριθμός ΑντικειμένουΖ0736

ΠερίοδοςΎστερη Εποχή του Χαλκού

ΠεριγραφήΦιάλη ημισφαιρική με διχαλωτή λαβή (σε σχήμα διχάλας), του τύπου που είναι γνωστός και ως «γαλατιέρα». Αποτελεί ένα από τα βασικότερα σχήματα της «Λευκόχριστης κεραμικής». Το εντελώς καμπύλο περίγραμμα του σώματος υποδηλώνει ότι το αγγείο στερεωνόταν πάνω σε βάση ή άμμο. Διακοσμείται με οριζόντιες και κατακόρυφες ταινίες με δικτυωτό κόσμημα. Παρόμοια διακόσμηση έχουν τα περισσότερα αγγεία αυτού του τύπου και δεν αποκλείεται να μιμείται θήκες από ύφασμα ή σκοινί που ίσως χρησίμευαν για να συγκρατούν ανάλογα πήλινα ή ξύλινα σκεύη.

Description

This type of hemispherical bowl with wishbone handle, conventionally known as a "milk-bowl", is one of the most common shapes of "White-Slip Ware". The rounded profile of the body indicates that the vase was steadied on a base or possibly in the sand. The painted decoration includes horizontal and vertical cross-hatched bands. Comparable decoration is encountered on most vases of this type and may well imitate cloth or string bags used to hold (or hang?) comparable vessels of clay or wood.

Further Information

A specialist workshop producing similar vases was brought to light in the excavations at Sanida-Mouttis in Ayiou Serkou, northeast of Limassol. These vases were produced in large numbers and exported to the Syro-Palestinian littoral (Ugarit, Byblos, etc.), Egypt, the Aegean, the Central Mediterranean, and North Africa. According to some scholars, their wide dissemination is due not only to their aesthetic value but also to their durability. The coarse clay fabric and thick, impervious slip made them suitable for holding hot liquids. Chemical analyses of organic remains in similar vases have shown that they contained a variety of solid and liquid foods.

Δημόσιες Πληροφορίες

Ένα εξειδικευμένο εργαστήριο παραγωγής παρόμοιων αγγείων έφεραν στο φως ανασκαφές στη θέση Σανίδα-Μούττης του Αγίου Σέρκου, βορειοανατολικά της Λεμεσού. Τα αγγεία αυτά παράγονταν σε μεγάλες ποσότητες και εξάγονταν στη συροπαλαιστινιακή ακτή (Ουγκαρίτ, Βύβλος, κ.λπ.), την Αίγυπτο, το Αιγαίο, την κεντρική Μεσόγειο και τη βόρεια Αφρική. Σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, η ευρεία διάδοσή τους οφείλεται, πέραν της αισθητικής τους αξίας, και στην ανθεκτικότητά τους. Η κατασκευή τους από τραχύ πηλό και παχύ αδιάβροχο επίχρισμα τα καθιστούσαν κατάλληλα για την υποδοχή ζεστών υγρών. Πάντως, χημικές αναλύσεις οργανικών υπολειμμάτων από παρόμοια αγγεία έχουν δείξει ότι περιείχαν μια μεγάλη ποικιλία ξηρών και υγρών τροφών.