Askos

Expand

Χρονολόγηση12ος αι. π.Χ.;

Date

12th c. BC?

MediumΛεπτόκοκκος καστανόφαιος πηλός

Medium

Fine-grained brownish clay

Dimensions9εκ. × 15.2εκ.

Dimensions 9 × 15.2 cm

ClassificationΠήλινα

Classification Ceramics / Pottery

Αριθμός ΑντικειμένουΝΓ0959

Object Number

ΝΓ0959

ΠερίοδοςΎστερη Εποχή του Χαλκού

Period

Late Bronze Age

ΠεριγραφήΚλειστό πτηνόμορφο αγγείο (σε σχήμα πτηνού), με λαβή στο άνω μέρος και στόμιο στο ένα άκρο. Κοσμείται με γραπτή διακόσμηση παράλληλων γραμμών.

Description

Close bird-shaped vase (flask) with handle on the upper surface and spout at one end. It is adorned with linear painted decoration of parallel lines.

Further Information

Βird-shaped askos is a conventional term which derives from the shape's similarity with the actual leather bags, named also askoi (pl.) used for the transportation of wine. The clay “askos” was an entirely utilitarian object for carrying water and other liquids (undoubtedly with the aid of a lid made of perishable material). The Mycenaean examples lack a flat base, which means that they could not stand by themselves and should have been either suspended from a string or placed on a stand or sandy surface. Because of their practical function and humble appearance, askoi never attracted attention by the Mycenaean potters, who decorated them with simple horizontal, curving or wavy stripes. Their resemblance to birds may have been the fortuitous result of their manner of manufacture. However, we do know from other cultures of the eastern Mediterranean (e.g. in Crete and in Cyprus) that potters used to provide askoi with zoomorphic characteristics. Moreover, from the end of the 13th c. BC, Mycenaean potters will start to produce elaborate askoi in the form of a bird.

Δημόσιες Πληροφορίες

Πτηνόμορφος ασκός είναι η συμβατική ονομασία που προέκυψε από την ομοιότητα του αγγείου με τους δερμάτινους σάκους που χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά του κρασιού, και ονομάζονταν ασκοί. Οι πήλινοι ασκοί ήταν απλά καθημερινά σκεύη που, με τη βοήθεια κάποιου πώματος από φθαρτό υλικό, χρησίμευαν για τη μεταφορά υγρών. Τα μυκηναϊκά παραδείγματα στερούνται επίπεδης βάσης και άρα θα ήταν αδύνατον να σταθούν από μόνα τους. Ως εκ τούτου θα πρέπει είτε να αναρτώνταν από κάποιο ιμάντα είτε να τοποθετούνταν σε κάποιο υποστήριγμα ή σε άμμο. Λόγω της πρακτικής τους χρησιμότητας και της ευτελούς αξίας, οι ασκοί δεν έτυχαν ποτέ της ιδιαίτερης προσοχής των Μυκηναίων αγγειογράφων και κοσμούνταν κατά κανόνα με απλές ευθύγραμμες, καμπύλες ή κυματοειδείς γραμμές. Η ομοιότητά τους με πτηνά δεν αποκλείεται να είναι απλά το τυχαίο αποτέλεσμα του τρόπου κατασκευής τους. Όπως, όμως, γνωρίζουμε από άλλους πολιτισμούς της ανατολικής Μεσογείου (π.χ. στην Κρήτη και την Κύπρο), συχνά οι κεραμείς επιδίωκαν να προσδώσουν ζωόμορφα χαρακτηριστικά στους ασκούς που κατασκεύαζαν. Από τα τέλη του 13ου αι. π.Χ., μάλιστα, εμφανίζονται και στην ηπειρωτική Ελλάδα περίτεχνα ασκόμορφα σκεύη με τη μορφή ειδωλίου πτηνού.