Lekythos
ΧρονολόγησηTέλη 5ου-αρχές 4ου αι. π.Χ.
Date
Late 5th-early 4th c. BC
MediumΠηλός
Medium
Clay
Dimensions10.5εκ.
Dimensions
10.5 cm
ClassificationΠήλινα
Classification
Ceramics / Pottery
Αριθμός ΑντικειμένουΑΑ0152
Object Number
ΑΑ0152
ΠερίοδοςΚλασική περίοδος
Period
ΠεριγραφήΕρυθρόμορφο αρυβαλλοειδές ληκύθιο με καλυκόσχημο (σε σχήμα εξωτερικού περιβλήματος άνθους) στόμιο, χαμηλό κυλινδρικό λαιμό, ωοειδές σώμα και δακτυλιόσχημη βάση. Η λαβή είναι κάθετη, ταινιωτή. Μελανό στιλπνό υάλωμα καλύπτει το αγγείο. Στην κύρια όψη εικονίζεται Σφίγγα προς τα δεξιά μπροστά από σχηματοποιημένο φυτικό κόσμημα, ίσως κλαδί. Classical period
Description
Further InformationRed figured squat lekythos with a calyx-shaped mouth, a low cylindrical neck, an ovoid body and a ring-shaped base. It has a vertical, strap handle. A black glossy glaze covers the vase. The main side shows a Sphinx to the right in front of a schematic floral ornament, perhaps a branch.
The Sphinx was a mythical monster, whose upper part was a female body, while her legs and tail were those of a lion and her wings those of a bird of prey. In Greek mythology; it is mainly associated with the legend of Oedipus and the Theban mythical cycle. She was the daughter of Chimaira (a mythical monster) and Orthros (a two-headed dog) and sister of the lion of Nemea, while according to another version of the myth her parents were the mythical monsters Typhon and Echidna (a monster with the body of a reptile). In mythical tradition, she is also mentioned as the illegitimate daughter of Laius, king of Thebes. The Sphinx lived on Mount Phikion, located to the west of Thebes, and there she killed passers-by, after first posing riddles which they could not solve. Oedipus managed to solve the riddle and killed the Sphinx or she killed herself by falling off a cliff. The Sphinx as an apotropaic figure was a favourite subject in ancient Greek art.
Η Σφίγγα ήταν μυθικό τέρας με γυναικεία μορφή από τη μέση και πάνω, ενώ είχε πόδια και ουρά λιονταριού καθώς και φτερά αρπακτικού όρνιου. Στην ελληνική μυθολογία συνδέεται κυρίως με τον μύθο του Οιδίποδα και με το θηβαϊκό μυθικό κύκλο. Ήταν κόρη της Χίμαιρας (μυθικό τέρας) και του Όρθρου (σκύλος με δύο κεφάλια), αδελφή του λιονταριού της Νεμέας, ενώ σύμφωνα με άλλη παραλλαγή του μύθου γονείς της ήταν τα μυθικά τέρατα, Τυφώνας και Έχιδνα (τέρας με σώμα ερπετού). Στην παράδοση αναφέρεται ακόμα και ως νόθα κόρη του Λαΐου, βασιλιά της Θήβας. Η Σφίγγα κατοικούσε στο όρος Φίκιον, στα δυτικά της Θήβας και εκεί σκότωνε τους περαστικούς, αφού πρώτα τους έβαζε αινίγματα τα οποία δεν μπορούσαν να λύσουν. Ο Οιδίποδας κατάφερε να λύσει τον γρίφο και να σκοτώσει τη Σφίγγα ή εκείνη αυτοκτόνησε πέφτοντας από ένα βράχο. Η Σφίγγα ως αποτροπαϊκή μορφή ήταν ιδιαίτερα αγαπητό θέμα στην αρχαία ελληνική τέχνη.