Ειδώλιο
Χρονολόγηση350-300 π.Χ.
Date
350-300 BC
ΥλικόΠηλός
Medium
Clay
Διαστάσεις21.5εκ.
21.5 cm
ΤαξινόμησηΠήλινα
Ceramics / Figurines
Αριθμός ΑντικειμένουΑΑ0059
Object Number
ΑΑ0059
ΠερίοδοςΕλληνιστική περίοδος
Period
ΠεριγραφήΕιδώλιο όρθιας γυναικείας μορφής σε χορευτική κίνηση. Στέκεται σε ψηλή βάση. Το δεξί χέρι λυγίζει και ακουμπά τη μέση, το αριστερό είναι ανασηκωμένο στο πλάι. Ο χιτώνας καλύπτει όλο το σώμα αφήνοντας ακάλυπτες μόνο τις άκρες των ποδιών. Το ιμάτιο αγκαλιάζει το κεφάλι και το πρόσωπο αφήνοντας ακάλυπτα τα μάτια. Είναι κατασκευασμένο με μήτρα, ενώ διατηρούνται ίχνη λευκού επιχρίσματος (υπόστρωμα για τα χρώματα). Ο τύπος είναι γνωστός ως αυτός της «Mantle Dancer».Hellenistic period
Description
ΠληροφορίεςFigurine of a standing female figure in a dancing movement on a high base. The right hand bends and touches the waist, while the left hand is raised to the side. The chiton covers the whole body leaving only the tips of the legs uncovered. The garment covers the head and face leaving the eyes uncovered. It is mould made while traces of white slip (substrate for the colours) are preserved. The figure is known as the "Mantle Dancer".
Figurines of women dancing having their faces covered with their garments ("Mantle Dancer") are quite common in Hellenistic terracottas of the 4th c. BC. It is not clear whether it is a ritual or an everyday life dance. However, it is often called the "dance of the himation (garment)" as the ripples and the rich folds of the garment add movement to the dancer. The figurine of the female dancer belongs to the broader type of figurines called “Tanagra” figurines, the characteristic coroplastic category that has been very popular since the late 4th c. BC and is represented mainly by female figures in elaborate costumes. These figures, standing, seated, or in dancing movement, are decorated with bright colours, mainly in shades of red and black and rarely in tones of blue.
Ειδώλια γυναικών που χορεύουν έχοντας τα πρόσωπά τους καλυμμένα με ιμάτιο («Mantle Dancer») είναι αρκετά διαδεδομένα στην ελληνιστική κοροπλαστική του 4ου αι. π.Χ. Δεν είναι σαφές εάν πρόκειται για τελετουργικό χορό ή για απλό χορό της καθημερινής ζωής. Συχνά, πάντως, αποκαλείται «χορός του ιματίου», καθώς οι κυματισμοί και οι πλούσιες πτυχές του ενδύματος προσδίδουν ζωντάνια στη χορευτική μορφή. Το ειδώλιο γυναίκας–χορεύτριας ανήκει στον ευρύτερο τύπο ειδωλίων που ονομάζονται «Ταναγραίες», την χαρακτηριστική αυτή κοροπλαστική κατηγορία που υπήρξε πολύ δημοφιλής από τον ύστερο 4ο αι. π.Χ. και εκπροσωπείται κυρίως από γυναικείες μορφές με περίτεχνη ενδυμασία. Οι μορφές αυτές όρθιες, καθιστές ή σε χορευτική κίνηση, κοσμούνται με έντονα χρώματα, κυρίως σε αποχρώσεις του ερυθρού και του μαύρου και σπανιότερα σε τόνους του μπλε.
