Statuette
Χρονολόγηση2ος/1ος αι. π.Χ.
Date
2nd/1st c. BC
MediumΜάρμαρο λευκό
Medium
White marble
Dimensions20.3εκ.
Dimensions
20.3 cm
ClassificationΛίθινα
Classification
Stonework / Plastic
Αριθμός ΑντικειμένουΚΠ0024
Object Number
ΚΠ0024
ΠερίοδοςΕλληνιστική περίοδος
Period
Περιγραφή Αγαλμάτιο Αφροδίτης με γυμνό το αριστερό στήθος και κολλημένο στο σώμα
ένδυμα. Με το δεξί χέρι θα ανασήκωνε το ιμάτιο, ενώ στο αριστερό θα κρατούσε
μήλο (το βραβείο της Κρίσης του Πάρη), ρόδι ή κάποιο αγγείο. Ανήκει σε γνωστό
εικονογραφικό τύπο της Αφροδίτης (τύπος Frejus), που εμφανίζεται στα τέλη του
5ου αι. π.Χ. και αναδεικνύει ίσως το ερωτικό στοιχείο της θεάς, ενώ συνεχίζει
να αναπαράγεται έως και τα ρωμαϊκά χρόνια.Hellenistic period
Description
Further InformationAphrodite statuette with bare left breast and garment attached to the
body. With the right hand she would lift the himation, while in the left hand
she would hold an apple (the prize of the Judgement of Paris), a pomegranate or
a vase. It belongs to a well-known iconographic type of Aphrodite (Frejus
type), which appears at the end of the 5th c. BC, perhaps highlights the
goddess’s erotic aspect, and continued to be copied until Roman times.
|
Aphrodite is a deity of oriental provenance, who reached the Aegean via
Phoenicia and Cyprus. She might have evolved from prehistoric fertility deities
related to fertility and the continuity of life. For the ancient Greeks,
Aphrodite also had another dimension: she was the personification of feminine
charm and carnal pleasure, a pleasure so guiltless that Aphrodite was
considered the guardian goddess of courtesans ("hetaires") and of
sacred prostitution. This dimension only emerged in Greek art after the mid-4th
c. BC, when Praxiteles created the famous cult statue of the Cnidian Aphrodite
– the first nude representation of a Greek goddess.
Η Αφροδίτη ήταν θεότητα ανατολικής προέλευσης, που έφθασε στο Αιγαίο μέσω Φοινίκης και Κύπρου. Πιθανόν να αποτελεί εξέλιξη προϊστορικών γονιμικών θεοτήτων, που σχετίζονταν με την αναπαραγωγή και τη συνέχιση της ζωής. Ωστόσο, είχε και μια ακόμη διάσταση για τους αρχαίους Έλληνες: ήταν η προσωποποίηση της γυναικείας γοητείας και η ενσάρκωση της σαρκικής ηδονής, μιας ηδονής απενοχοποιημένης σε τέτοιο βαθμό, ώστε η θεότητα να θεωρείται επίσημη προστάτιδα των εταίρων και της ιερής πορνείας. Η διάσταση αυτή άρχισε να αποκρυσταλλώνεται μετά τα μέσα του 4ου αι. π.Χ., όταν ο Πραξιτέλης φιλοτέχνησε το περίφημο λατρευτικό άγαλμα της Αφροδίτης Κνιδίας, την πρώτη απεικόνιση γυμνής γυναικείας θεότητας στην ελληνική τέχνη.
