Statuette

Expand

Images(3)

Χρονολόγηση4ος αι. π.Χ.

Date

4th c. BC

MediumΠηλός

Medium

Clay

Dimensions54εκ. × 18εκ. × 38εκ.

Dimensions 54 cm

ClassificationΠήλινα

Classification Ceramics / Figurines

Αριθμός ΑντικειμένουΖ0358

Object Number

Z0358

ΠερίοδοςΚλασική περίοδος

Period

Classical period

ΠεριγραφήΑνδρική γενειοφόρος μορφή, φορά ιμάτιο και στεφάνι στο κεφάλι. Βρίσκεται ανακεκλιμένη σε κλίνη (κρεβάτι) και ακουμπά σε προσκέφαλα. Η μορφή ταυτίζεται με τον νεκρό, ο οποίος αποδίδεται ως συμποσιαστής. Στο αριστερό χέρι, που λείπει, κρατούσε είτε κύπελλο που περιείχε το «φάρμακον», δηλαδή το κρασί που θα του χάριζε την αθανασία, είτε άνθος (λωτού;) το οποίο, με το άρωμά του, εξασφάλιζε την ευδαιμονία του νεκρού στη μεταθανάτια ζωή.

Description

The male bearded figure wears himation and wreath on the head, and reclines upon a couch, propped up by pillows. The figure is identified with the dead, probably represented as a symposiast. In the missing left hand, he holds either a cup containing the "pharmakon", that is the wine that brought immortality, or, alternatively, a flower (lotus?), whose perfume ensured the deceased's happiness in the afterlife.

Further Information

The discovery of similar statuettes, either of terracotta or stone, in the entrance passages (dromoi) of 4th c. BC tombs at Marion in Cyprus prompts the interpretation of these objects as funerary offerings. The dead participating as a symposiast in a funerary banquet was a popular subject in Eastern mortuary iconography and is encountered in Greek iconography as well. The illustrated statuette is the product of an important workshop at Marion, where other reclining and enthroned figures with mould-made faces, wheel-made limbs and hollow bodies are found; frequently, the decoration is embellished with polychromy. Statuettes in honour of the dead were expensive and their quality most probably reflected the status of the deceased in the local society.

Δημόσιες Πληροφορίες

Παρόμοια πήλινα και λίθινα αγαλμάτια έχουν βρεθεί σε δρόμους (διαδρόμους) τάφων του 4ου αι. π.Χ. στο Μάριον της Κύπρου, γεγονός που επιτρέπει την ερμηνεία του αντικειμένου ως επιτάφιου αναθήματος. Ο νεκρός που συμμετέχει ως συμποσιαστής σε νεκρόδειπνο αποτελεί συχνό εικονογραφικό θέμα στην ανατολική ταφική εικονογραφία, αλλά απαντά και στην ελληνική εικονογραφία. Το συγκεκριμένο επιτάφιο ανάθημα αποτελεί παραγωγή ενός σημαντικού εργαστηρίου του Μαρίου, από όπου γνωρίζουμε ότι προέρχονται και άλλες ανακεκλιμένες και ένθρονες μορφές με πρόσωπα κατασκευασμένα σε μήτρα, τροχήλατα σκέλη και κοίλα σώματα. Συχνά, η διακόσμηση συμπληρώνεται με πολυχρωμία. Η κατασκευή των αγαλματίων προς τιμήν των νεκρών ήταν δαπανηρή και η ποιότητά τους πιθανότατα αντανακλούσε τη θέση του νεκρού στην τοπική κοινωνία.