Τα κράνη προέρχονται κυρίως από τάφους, όπου τοποθετούνται ως κτερίσματα ή από ιερά, όπου προσφέρονταν από πολεμιστές ως αναθήματα μετά από κάποια νικηφόρα μάχη. Η συγκεκριμένη παραλλαγή θυμίζει τα κράνη που χρησιμοποίησαν οι Έλληνες κατά τη διάρκεια των Περσικών πολέμων. Ένα παρόμοιο κράνος με εγχάρακτη αναθηματική επιγραφή «Ο Μιλτιάδης (με) αφιέρωσε στον Δία» από το Ιερό του Διός στην Ολυμπία φαίνεται ότι αποτελεί αφιέρωμα του Αθηναίου στρατηγού Μιλτιάδη μετά τη μάχη του Μαραθώνα. Το κορινθιακό κράνος είναι ο πιο χαρακτηριστικός τύπος αρχαίου ελληνικού κράνους. Πρόκειται για μια σημαντική καινοτομία, λόγω της τεχνικής κατασκευής του και της προστασίας που εξασφάλιζε στον χρήστη. Η εμφάνισή του στα τέλη του 8ου αι. π.Χ. συμπίπτει χρονικά με την καθιέρωση του θεσμού του οπλίτη και τη δημιουργία της στρατιωτικής φάλαγγας, που μετέβαλλε ριζικά τις τακτικές του πολέμου.