Grave stele

Expand

Images(2)

Χρονολόγηση350-340 π.Χ.

Date

350-340 BC

MediumΜάρμαρο Πεντέλης λεπτόκοκκο

Medium

Penteli fine-grained marble

Dimensions48εκ. × 41.7εκ.

Dimensions 48 cm

ClassificationΛίθινα

Classification Stonework / Plastic

Αριθμός ΑντικειμένουΝΓ0276

Object Number

ΝΓ0276

ΠερίοδοςΚλασική περίοδος

Period

Classical period

ΠεριγραφήΤμήμα αττικής ταφικής στήλης των μέσων του 4ου αι. π.Χ. με αετωματική επίστεψη (με τριγωνική κατασκευή στο πάνω μέρος). Απεικονίζει δύο γυναικείες μορφές σε σκηνή αποχαιρετισμού. Η γυναίκα στα αριστερά κάθεται σε ξύλινο σκαμνί χωρίς στήριγμα πλάτης και φοράει πολύπτυχο χιτώνα και ιμάτιο. Έχει κοντά σγουρά μαλλιά μαζεμένα στον αυχένα. Στα δεξιά όρθια γυναικεία μορφή. Φοράει χιτώνα και ιμάτιο που καλύπτει τα μαλλιά της. Οι επιγραφές στο οριζόντιο πλαίσιο αναφέρουν τα ονόματα ΣΩΣΙΠΑΤΡΑ, πάνω από την καθιστή μορφή, και ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΗ / ΘΕΟΦΑΝΤΟΥ / ΚΕΦΑΛΛΗΘΕΝ (δηλαδή Καλλιστράτη, κόρη του Θεοφάντου από τον δήμο της Κεφαλής, στα Μεσόγεια της Αττικής) πάνω από την όρθια μορφή.

Description

Fragment from an Attic pediment grave stele of the mid-4th c. BC with pedimental capping. It depicts two female figurines in a farewell gesture. The left one, sitting in a backless stool, wears a folded chiton and a himation. She has short curly hair gathered at the nape. On the right, the standing figure wears a chiton and a himation draped over her head. The female figures are named by the inscriptions in the horizontal frame: ΣΩΣΙΠΑΤΡΑ (Sosipatra), above the seated figure, and ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΗ / ΘΕΟΦΑΝΤΟΥ / ΚΕΦΑΛΛΗΘΕΝ (Kallistrati daughter of Theophantos from the deme of Kephale, in the Mesogeia, Attica) above the standing one.

Further Information

In representations of this type, the seated figure is usually of the deceased and the standing one of a relative. The inscription normally records only the name of the former. The presence of two names on this particular stele possibly denotes its reuse in a later period, a hypothesis that is strengthened by the different size of the letters. Inscribed grave stelai with relief decoration are among the most characteristic and monumental manifestations of ancient Greek art. The earliest examples date from the early 6th c. BC and come from Attica. The production of stelai flourished throughout Greece during the 5th c. BC. However, Kleisthenes banned their use in 508/7 BC, possibly because of the excessive sums of money spent on erecting them. They came back into use after 430 BC, when the type of the rectangular plaque in the form of a small temple (naiskos) was introduced and the rendering of the figures in an idealistic manner, as in the example here, was established.

Δημόσιες Πληροφορίες

Στις παραστάσεις του τύπου αυτού η καθιστή μορφή συμβολίζει συνήθως τον νεκρό και η όρθια συγγενικό πρόσωπο, ενώ στην επιγραφή αναγράφεται μόνον το όνομα του νεκρού. Η παρουσία δύο ονομάτων στη συγκεκριμένη στήλη πιθανώς υποδηλώνει τη χρήση της στήλης για ταφή και σε μεταγενέστερη εποχή, υπόθεση που ενισχύεται από το διαφορετικό μέγεθος των γραμμάτων. Οι ενεπίγραφες ταφικές στήλες με ανάγλυφη διακόσμηση αποτελούν μία από τις πιο χαρακτηριστικές και μνημειακές εκφάνσεις της αρχαίας ελληνικής τέχνης. Οι πρωιμότερες χρονολογούνται στις αρχές του 6ου αι. π.Χ. και προέρχονται από την Αττική. Ιδιαίτερη άνθηση γνώρισε η κατασκευή τους σε όλο τον ελλαδικό χώρο κατά τη διάρκεια του 5ου αι. π.Χ. Στην Αθήνα, ωστόσο, η χρήση τους απαγορεύτηκε από τον Κλεισθένη το 508/7 π.Χ., πιθανώς λόγω των υπερβολικών ποσών που ξοδεύονταν για την ανέγερσή τους. Άρχισαν να χρησιμοποιούνται ξανά μετά το 430 π.Χ., οπότε και διαμορφώνεται ο τύπος της ορθογώνιας πλάκας σε μορφή ναΐσκου, και παγιώνεται η απόδοση των μορφών με ιδεαλιστικό τρόπο, όπως στο συγκεκριμένο παράδειγμα.