Lekythos
Χρονολόγησηπερ. 420 π.Χ.
Date
circa 420 BC
MediumΠηλός
Medium
Clay
Dimensions28.5εκ. × 4.8εκ. × 6.3εκ. × 8.5εκ.
Dimensions
28.5 × 4.8 × 6.3 × 8.5 cm
ClassificationΠήλινα
Classification
Ceramics / Pottery
Αριθμός ΑντικειμένουΚΠ0102
Object Number
ΚΠ0102
ΠερίοδοςΚλασική περίοδος
Period
ΠεριγραφήΛευκή λήκυθος (αρωματοδοχείο, ελαιοδοχείο) που αποδίδεται στον Ζωγράφο
της Γυναίκας. Απεικονίζεται πεπλοφόρος γυναικεία μορφή που φέρνει προσφορές σε
τάφο. Το ταφικό μνημείο έχει τη μορφή κίονα, που πατά πάνω σε τριβαθμιδωτή
κρηπίδα (βάση με τρία σκαλοπάτια) και επιστέφεται με ιωνικό επίκρανο και φύλλα
άκανθας. Πίσω από τη γυναικεία μορφή εικονίζεται δίφρος (σκαμνί χωρίς πλάτη),
ενώ κεφαλόδεσμος και κάτοπτρο συμπληρώνουν τη διακόσμηση. Στα αριστερά του
ταφικού σήματος εικονίζεται νεαρός άνδρας, ο οποίος φορά πορφυρή χλαμύδα,
ενδρομίδες (ψηλές μπότες) στα πόδια, έχει πέτασο (πλατύγυρο καπέλο) ριγμένο στη
ράχη και κρατά δόρυ στο χέρι.Classical period
Description
White lekythos (oil or perfume vase) attributed to the Woman Painter. A female figure wearing a peplos (body-length garment) is depicted bringing offerings to a grave. The funerary monument is in the form of a column set on a three-stepped base and crowned by an Ionic capital and acanthus leaves. Behind the female figure stands a diphros (stool), while a headdress and a mirror are suspended in the background wall. A young man who wears a purple chlamys, high boots on his feet, a brimmed hat (petasos) thrown on his back and a spear in his hand is represented on the other side of the funerary monument.
Further Information
White lekythoi appeared around 470 BC and continued to be produced
exclusively for funerary use until 400 BC. The white ground was achieved by
coating the surface of the vases with a very fine slip of white clay (with
kaolin), which took on the distinctive hue after firing. The male figure is
represented in the type of the “peripolos”, i.e. that of a lightly armed young
man serving his military duties in the border areas of Attica. The iconography
of white lekythoi provides important information about the funerary monuments
of the period, particularly the stelai and the columns that marked the graves.
Most of the lekythoi with funerary scenes show relatives of the deceased visiting the grave. The women carry in large
panniers the objects necessary for the funerary cult, such as unguentaria,
fillets, wreaths etc. Sometimes, figures were depicted beside the grave,
watching the events. These figures probably represent the deceased. The Woman
Painter to whom the illustrated lekythos is attributed was so named by modern
scholars for the beauty of the women depicted on his vases. He probably
specialised in the decoration of white lekythoi, as his works known at present
are all vases of this type. White lekythoi seem to be his favourite shape,
since all surviving vases attributed to him are of this type.
Οι λευκές λήκυθοι εμφανίζονται γύρω στο 470 π.Χ. και χρησιμοποιούνται αποκλειστικά σε ταφικές τελετές έως το 400 π.Χ. Το λευκό βάθος οφείλεται στην επάλειψη της επιφάνειας του αγγείου με ένα πολύ λεπτό στρώμα λευκού πηλού (με καολίνη), που έπαιρνε τη χαρακτηριστική απόχρωση μετά την όπτηση (ψήσιμο). Η εικονογραφία των λευκών ληκύθων μάς παρέχει σημαντικές πληροφορίες για τα ταφικά μνημεία της εποχής, ιδιαίτερα τις στήλες και τους κίονες που σήμαιναν τους τάφους. Οι περισσότερες λήκυθοι με νεκρώσιμες σκηνές απεικονίζουν συγγενείς του νεκρού που επισκέπτονται τον τάφο. Οι γυναίκες μετέφεραν μέσα σε μεγάλα καλάθια τα απαραίτητα για την ταφική λατρεία αντικείμενα, όπως μυροδόχα αγγεία, ταινίες, στεφάνια κ.λπ. Μερικές φορές, πλάι στον τάφο εικονίζονται μορφές που παρακολουθούν τη δράση. Οι μορφές αυτές πιθανόν να αποδίδουν το νεκρό. Η ανδρική μορφή της ληκύθου αποδίδεται στον τύπο του περίπολου, δηλαδή αυτόν του ελαφρώς οπλισμένου νέου ο οποίος υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στις εσχατιές της αττικής γης. Ο Ζωγράφος της Γυναίκας στον οποίο αποδίδεται η συγκεκριμένη λήκυθος πήρε συμβατικά την ονομασία του από τους σύγχρονους μελετητές για τον τρόπο με τον οποίο απέδιδε την ομορφιά των γυναικείων μορφών στα αγγεία του. Πιθανόν να είχε ειδικευτεί στη διακόσμηση των λευκών ληκύθων, καθώς τα έως σήμερα γνωστά έργα του είναι αγγεία αυτού του τύπου.