Askos
Χρονολόγηση2ος/1ος αι. π.Χ.
Date
2nd/1st c. BC
MediumΧαλκός
Medium
Bronze
Dimensions15.7εκ. × 22.5εκ. × 8.6εκ.
Dimensions
15.7 × 22.5 × 8.6 cm
ClassificationΜετάλλινα
Classification
Metalwork / Vases
Αριθμός ΑντικειμένουΝΓ0735
Object Number
ΝΓ0735
ΠερίοδοςΕλληνιστική περίοδος
Period
ΠεριγραφήΠερίτεχνος ασκός (επιτραπέζιο σκεύος) με σφυρήλατο σώμα, διακοσμημένο χείλος και χυτή λαβή, οι άκρες της οποίας διαμορφώνονται σε κεφάλια πουλιού και ζώου. Αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της εκλέπτυνσης, στην οποία έφθασε η μεταλλοτεχνία των ύστερων ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων μέσω της ευρύτατης διάδοσης τεχνικών κατεργασίας και τεχνοτροπιών σε όλον τον μεσογειακό κόσμο.Hellenistic period
Description
Further InformationElaborate askos (tableware) with hammered body, decorated rim and cast handle, the finials of which are shaped into bird and animal heads. It is a representative example of the refinement of late Hellenistic and Roman metalworking through the widespread dissemination of working techniques and styles throughout the Mediterranean world.
Askoi are found in the Aegean and in other regions of the Eastern Mediterranean as early as the 2nd millennium BC as clay utensils for wine, water, aromatic oils and other liquids. They often take the form of a bird or another animal. Metal examples were particularly rare, until the Hellenistic period, when the great availability of metals made it possible to copy even the simplest vase shapes in bronze, silver and more rarely gold. Metal vases were used mainly as tableware by the wealthier members of the society. Bronze askoi became very popular in the late Hellenistic period in southern Italy, particularly in the Campania region. Similar vases have also been found in various parts of the Mediterranean and date back to the Roman period, in particular to the 1st c. AD.
Οι ασκοί απαντούν στον ελλαδικό χώρο, καθώς και σε άλλες περιοχές της ανατολικής Μεσογείου ήδη από την 2η χιλιετία π.Χ., ως πήλινα χρηστικά σκεύη για κρασί, νερό, αρωματικά έλαια και άλλα υγρά. Συχνά, μάλιστα, παίρνουν τη μορφή πτηνού ή άλλου ζώου. Τα μετάλλινα παραδείγματα, ήταν ιδιαίτερα σπάνια μέχρι την Ελληνιστική εποχή, όταν η μεγάλη διαθεσιμότητα μετάλλων έδωσε τη δυνατότητα αντιγραφής ακόμη και των απλούστερων σχημάτων αγγείων σε χαλκό, ασήμι και, σπανιότερα, χρυσό. Τα μετάλλινα αγγεία χρησιμοποιούνταν κυρίως ως επιτραπέζια σκεύη από τα πιο εύπορα μέλη της κοινωνίας. Οι χάλκινοι ασκοί έγιναν πολύ δημοφιλείς κατά τα τέλη της Ελληνιστικής περιόδου στην Κάτω Ιταλία και ιδιαίτερα στην περιοχή της Καμπανίας. Παρόμοια αγγεία έχουν βρεθεί επίσης σε διάφορα σημεία της Μεσογείου και χρονολογούνται στη Ρωμαϊκή περίοδο, και πιο συγκεκριμένα στον 1ο αι. μ.Χ.