Αυτός ο τύπος αγγείου, ιδιαίτερα διαδεδομένος στις Κυκλάδες και την ηπειρωτική Ελλάδα της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού (3200-2800 π.Χ.), οφείλει την ονομασία του στο χαρακτηριστικό του σχήμα, που μοιάζει με τηγάνι. Τα «τηγανόσχημα» σκεύη έχουν χαμηλά κάθετα ή ελαφρώς κεκλιμένα τοιχώματα, διχαλωτή ή τετράπλευρη «λαβή», ενώ η επιφάνεια της «βάσης» φέρει συνήθως εγχάρακτη ή εμπίεστη διακόσμηση. Τα πιο συνηθισμένα μοτίβα είναι οι ομόκεντροι κύκλοι, οι σπείρες και τα ακτινωτά κοσμήματα. Συχνά ανάμεσα στις σπείρες, που ίσως συμβολίζουν τα κύματα της θάλασσας, αποδίδονται με εγχαράξεις (κωπήλατα) πλοία. Σε κάποια παραδείγματα υπάρχει πάνω από τη λαβή εγχάρακτο τριγωνικό μοτίβο, που θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως γυναικείο αιδοίο, επιτρέποντας υποθετικούς συσχετισμούς ανάμεσα σε στοιχεία της φύσης (θάλασσα, ήλιος) και το γυναικείο φύλο. Αγγεία αυτού του τύπου βρίσκονται κυρίως σε τάφους αλλά και σε οικισμούς. Οι ερμηνείες που έχουν προταθεί για τη χρήση τους, που παραμένει αινιγματική, είναι πολλές: τελετουργικά σκεύη για σπονδές ή για προσφορά καρπών στους νεκρούς, σκεύη για τη φύλαξη αντικειμένων καλλωπισμού, τύμπανα για νεκρικές τελετές, κάτοπτρα, όργανα ναυσιπλοΐας, πινάκια για την τοποθέτηση τροφών, σκεύη συμβολικού χαρακτήρα που τόνιζαν τη σχέση μεταξύ φυσικών στοιχείων (ήλιου, θάλασσας) και της γυναικείας γονιμότητας.