Figurine
ΧρονολόγησηΤέλη 6ου αι. π.Χ.
Date
Late 6th century BC.
MediumΠηλός καστανός ανοικτός
Medium
Light brown clay
Dimensions13.6εκ. × 7.3εκ. × 6.8εκ.
Dimensions
13.6 × 7.3 cm
ClassificationΠήλινα
Classification
Ceramics / Figurines
Αριθμός ΑντικειμένουΑΠ(ΕΑΙΑΣ)0033
Object Number
ΑΠ(ΕΑΙΑΣ)0033
ΠερίοδοςΑρχαϊκή περίοδος
Period
ΠεριγραφήΕιδώλιο καθιστής γυναικείας μορφής που αποδίδεται σε μετωπική στάση. Η
μορφή κάθεται σε θρόνο και πατάει σε χαμηλό υποπόδιο. Ελαφρύ μειδίαμα διαγράφεται στα χείλη της. Φοράει χιτώνα και ιμάτιο της
που καλύπτει το πάνω μέρος του κεφαλιού της και πέφτει συμμετρικά από τους
ώμους ως τα πόδια. Σε όλη την επιφάνεια διατηρείται παχύ υπόλευκο επίχρισμα ενώ
με έντονο κόκκινο χρώμα αποδίδονται ο χιτώνας, που κοσμείται με λευκούς με
στίγματα ρόδακες.Archaic period
Description
Further InformationFigurine of a seated female figure depicted in a facing position. The
figure is seated on a throne and the feet are on a low footstool. A restrained
smile can be seen on her lips. She wears a tunic and garment that covers the
top of her head and falls symmetrically from her shoulders to her feet. A thick
white slip is retained over the entire surface, while the tunic is rendered in
bright red adorned with white spotted rosettes.
It is a type of figurine that dominated the production of workshops in
Attica and Ionia. This type of female figure sitting on a throne and standing
on a footstool, resting her hands on her knees and wearing a tunic and garment,
appeared in Athens at the end of the 6th c. BC and remained very popular for
more than a century, surviving until the middle of the 5th c. BC. The
construction techniques of figurines include the use of a mould, introduced in
the 7th c. BC and generalized almost everywhere around 500 BC. Concerning their
decoration, the figurines, like the sculptures, were painted. From the 7th c. BC. Onwards (but systematically from the 5th c. BC.);
the surface was covered with a white slip before firing, which formed the basis
for the application after firing of the added colours giving vitality.
Πρόκειται για τύπο ειδωλίου που κυριάρχησε στα εργαστήρια της Αττικής και της Ιωνίας. Ο τύπος αυτός της γυναικείας μορφής που κάθεται σε θρόνο και πατά σε υποπόδιο, με τα χέρια στα γόνατα και χιτώνα και ιμάτιο, εμφανίστηκε στην Αθήνα κατά τα τέλη του 6ου αι. π.Χ., παρέμεινε ιδιαίτερα δημοφιλής για πάνω από έναν αιώνα επιβιώνοντας μέχρι τα μέσα του 5ου αι. π.Χ. Στις τεχνικές κατασκευής των ειδωλίων περιλαμβάνεται η χρήση μήτρας που εισήχθη τον 7ο αι. π.Χ. και γενικεύθηκε σε όλα σχεδόν τα εργαστήρια γύρω στο 500 π.Χ. Αναφορικά με τη διακόσμηση, τα ειδώλια, όπως και τα γλυπτά, ήταν ζωγραφισμένα. Από τον 7ο αι. π.Χ. και εξής (συστηματικά όμως από τον 5ο αι. π.Χ.) η επιφάνεια καλυπτόταν πριν το ψήσιμο με λευκό επίχρισμα, το οποίο αποτελούσε τη βάση για να τοποθετηθούν μετά το ψήσιμο τα επίθετα χρώματα που προσέδιδαν ζωντάνια.
