Figurine
Marble violin-shaped figurine with two holes
Χρονολόγηση3200-2800 π.Χ.
Date
3200-2800 BC
MediumΜάρμαρο
Medium
Marble
Dimensions9.4εκ. × 3.2εκ.
Dimensions
9.4 cm
ClassificationΛίθινα
Classification
Stonework / Plastic
Αριθμός ΑντικειμένουΝΓ0337
Object Number
ΝΓ0337
ΠερίοδοςΠρώιμη Εποχή του Χαλκού
Period
ΠεριγραφήΣχηματικό βιολόσχημο (σε σχήμα βιολιού) ειδώλιο με ραβδόσχημη προεξοχή, που δηλώνει τον λαιμό και το κεφάλι, και επίπεδο κορμό με δύο πλατιές εγκοπές, που διαμορφώνουν τη «μέση» του σώματος. Οι δύο οπές στη μέση του ειδωλίου οφείλονται σε αρχαία επισκευή λόγω θραύσης του κατά την αρχαιότητα, ενώ σχοινί, δερμάτινο λουρί ή μολύβδινος σύνδεσμος θα είχε χρησιμοποιηθεί για την ένωση των σπασμένων τμημάτων.Early Bronze Age
Description
DescriptionSchematic violin-shaped figurine with a long rod-shaped projection denoting the neck and head, and flat torso with two wide notches at the sides, forming the "waist" of the body. The two holes in the middle of the figurine are due to an ancient repair after the breakage during antiquity, and a rope, leather strap or lead fastener would have been used to join the broken parts.
The figurines are often found broken into pieces. This particular violin-shaped figurine was broken in two. In order to repair it, they drilled a hole in each piece and joined them by tying them together with a piece of leather.
Τα ειδώλια βρίσκονται συχνά σπασμένα σε κομμάτια. Το συγκεκριμένο βιολόσχημο ειδώλιο είχε σπάσει σε δύο κομμάτια. Για να το επιδιορθώσουν, άνοιξαν μία τρύπα στο κάθε κομμάτι και τα ένωσαν δένοντάς τα με ένα κομμάτι δέρμα.
Violin-shaped figurines -thus named because their profile resembles that of a violin, are the most common type of schematic representation of the human body in the Early Cycladic I period (3200-2800 π.Χ.). Developed from the violin- shaped figures of the Neolithic Age (5300-4500 BC), they are usually small, very thin, with a long rod-like projection denoting the head and neck, and two wide notches at the sides forming the "waist" of the body. Several examples feature an incised pubic triangle, while modeled breasts appear rarely, indicating the female sex of the figures. Because of their particular typological features, the violin-shaped figurines were very fragile. Some of them, therefore bear traces of repair in antiquity, which takes the form of holes at the breakage, so that the broken pieces could be attached with thread, leather strips or more rarely lead clamps. This is the most common repair method in all phases of the Early Cycladic period (3200-2000 BC) and is also used for clay and marble vases.
Τα βιολόσχημα ειδώλια, που ονομάστηκαν έτσι επειδή το περίγραμμά τους θυμίζει έντονα το σχήμα του βιολιού, αποτελούν τον συνηθέστερο τύπο σχηματικών ειδωλίων της Πρωτοκυκλαδικής Ι περιόδου (3200-2800 π.Χ.). Αποτελούν εξέλιξη των βιολοειδών μορφών της Νεότερης Νεολιθικής (5300-4500 π.Χ.) και είναι κατά κανόνα μικρού μεγέθους, πολύ λεπτά, με μακρύ ραβδόσχημο στέλεχος, που αποδίδει το κεφάλι και τον λαιμό, και δύο πλατιές εγκοπές που διαμορφώνουν τη «μέση» του σώματος. Σε αρκετά παραδείγματα υπάρχει εγχάρακτο ηβικό τρίγωνο ή, σπανιότερα, ανάγλυφοι μαστοί, γεγονός που υποδηλώνει την απεικόνιση γυναικείων μορφών. Λόγω των ιδιαίτερων τυπολογικών χαρακτηριστικών τους, τα βιολόσχημα ειδώλια ήταν πολύ εύθραυστα. Γι’ αυτό και μερικές φορές σώζουν ίχνη επισκευής κατά την αρχαιότητα με τη μορφή οπών στο σημείο θραύσης, έτσι ώστε τα σπασμένα τμήματα να μπορούν να συνδεθούν με νήμα, δερμάτινα λουριά ή σπανιότερα με μολύβδινους συνδέσμους. Αυτή η μέθοδος επισκευής είναι η πιο συνηθισμένη σε όλες τις φάσεις της Πρωτοκυκλαδικής περιόδου (3200-2000 π.Χ.) και χρησιμοποιείται και για την επισκευή των πήλινων και μαρμάρινων αγγείων.