Figurine
ΧρονολόγησηΤέλη 7ου αι. π.Χ /αρχές 6ου αι. π.Χ
Date
Late 7th century BC /αρχές 6ου αι. π.Χ
MediumΠηλός
Medium
Clay
Dimensions10.9εκ. × 11εκ.
Dimensions
10.9 × 11 cm
ClassificationΠήλινα
Classification
Ceramics / Figurines
Αριθμός ΑντικειμένουΑΠ(ΕΑΙΑΣ)0025
Object Number
ΑΠ(ΕΑΙΑΣ)0025
ΠερίοδοςΑρχαϊκή περίοδος
Period
ΠεριγραφήΒοιωτικό χειροποίητο ειδώλιο ίππου με αναβάτη. Η μορφή του αλόγου και του ιππέα αποδίδονται σχηματοποιημένες. Το άλογο έχει κωνικά πόδια, πεπλατυσμένη ουρά, τοξωτή χαίτη και κυλινδρικό ρύγχος (μουσούδα). Ο αναβάτης στηρίζεται με τα κυλινδρικά του χέρια στη χαίτη του αλόγου. Τα χαρακτηριστικά του αλόγου (χαίτη, τρίχωμα) και του αναβάτη αποδίδονται με γραπτή διακόσμηση από λεπτές και παχύτερες καστανές ταινίες σε πυκνή διάταξη. Archaic period
Description
Further InformationBoeotian handmade figurine of a horse with rider. The figure of the horse and the rider are depicted schematically. The horse has conical legs, flattened tail, arched mane and cylindrical muzzle; the rider rests his cylindrical hands on the horse's mane. The characteristics of the horse (mane, skin) and the rider are indicated by painted decoration of brownish bands in a dense arrangement.
The polychrome decoration of terracotta figurines is characteristic of Boeotian workshops of the first half of the 6th c. BC and usually the horse is richly decorated with zigzag and straight lines while the rider’s decoration is rather limited. Figurines of this type appear in 10th c. BC Cyprus and in 7th c. BC Athens. The significance of horses and horse their riders is not entirely clear to us, but their presence is prominent in ancient Greek graves. Most probably they were meant to underline the heroic character of the deceased as a warrior or as a hunter. The production of figurines flourished in Boeotia, Attica, Corinth and Argos from the late 7th and throughout the 6th c. BC, as attested by the thousands of Archaic figurines found in sanctuaries and graves of the period. Although this particular example is handmade, one reason for the remarkable flourishment of coroplastic art in that period was the gradual use of moulds, which facilitated mass-production of clay figurines.
Αυτός ο τρόπος απόδοσης των λεπτομερειών με πολύχρωμη διακόσμηση είναι χαρακτηριστικός των βοιωτικών εργαστηρίων του α΄ μισού του 6ου αι. π.Χ. Συνηθίζεται το άλογο να είναι πλούσια διακοσμημένο με θλαστές και ευθείες γραμμές, ενώ η διακόσμηση του αναβάτη είναι περιορισμένη. Τα ειδώλια αυτού του τύπου εμφανίζονται στην Κύπρο κατά τον 10ο αι. π.Χ. και διαδίδονται στον αιγιακό χώρο, και ιδιαίτερα στην Αττική, κατά τον 7ο αι. π.Χ. Η σημασία των αλόγων και των έφιππων μορφών δεν είναι εντελώς ξεκάθαρη, όμως έχουν έντονη παρουσία στις αρχαιοελληνικές ταφές. Το πιο πιθανό είναι πως υπογράμμιζαν τον ηρωικό χαρακτήρα του νεκρού ως πολεμιστή ή ως κυνηγού. Η ειδωλοπλαστική γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση στη Βοιωτία, την Αττική, την Κόρινθο και το Άργος από τα τέλη του 7ου και καθ' όλη τη διάρκεια του 6ου αι. π.Χ., όπως μαρτυρούν τα χιλιάδες αρχαϊκά ειδώλια που έχουν βρεθεί σε ιερά αλλά και τάφους της περιόδου. Σημαντικός παράγοντας για αυτήν την άνθηση ήταν η σταδιακή χρήση της μήτρας, η οποία επέτρεπε τη μαζική παραγωγή πήλινων ειδωλίων (αν και το συγκεκριμένο παράδειγμα ανήκει ακόμη στη χειροποίητη τεχνική).
