Figurine
Χρονολόγηση600-550 π.Χ.
Date
600-550 BC
MediumΠηλός καθαρός, λείος, κεραμόχρωμος
Medium
Clay clean, soft, brick-coloured
Dimensions11.5εκ. × 9εκ.
Dimensions
11.5 × 9 cm
ClassificationΠήλινα
Classification
Ceramics / Figurines
Αριθμός ΑντικειμένουΚΠ0029
Object Number
ΚΠ0029
ΠερίοδοςΑρχαϊκή περίοδος
Period
ΠεριγραφήΕιδώλιο ιππέα-πολεμιστή με δόρυ ή ακόντιο στο υψωμένο δεξί χέρι (υπάρχει
διαμορφωμένη οπή για την υποδοχή του). Τα χαρακτηριστικά του αλόγου (χαίτη,
τρίχωμα) και του αναβάτη (μάτια) αποδίδονται με γραπτή διακόσμηση. Archaic period
Description
Further InformationFigurine of a rider-warrior with spear or javelin in the raised right
hand (there is a hole in which the weapon was inserted). The features of the
figurine, like the horse’s mane and hair and the warrior’s eyes, are indicated
by painted decoration.
The polychrome decoration of terracotta figurines is characteristic of
Boeotian workshops of the first half of the 6th c. BC and usually the horse is
richly decorated with zigzag and straight lines while the rider’s decoration is
rather limited. Figurines of this type occur also in Cyprus in the 10th c. BC
and in Athens in the 7th c. BC. The significance of horses and horse riders is
not entirely clear to us, but their presence is prominent in ancient Greek
graves. Most probably they were meant to underline the heroic character of the
deceased as a warrior or a hunter. Figurine modelling flourished in Boeotia,
Attica, Corinth and Argos from the late 7th c. BC and throughout the 6th c. BC, as
the thousands of archaic figurines recovered from sanctuaries and graves of the
period attest. Although this particular example is handmade, one reason for the
remarkable burgeoning of coroplastic art in that period was the gradual use of
moulds, which facilitated mass-production of clay figurines.
Αυτός ο τρόπος απόδοσης των λεπτομερειών με πολύχρωμη διακόσμηση είναι χαρακτηριστικός των βοιωτικών εργαστηρίων του α΄ μισού του 6ου αι. π.Χ. Συνηθίζεται το άλογο να είναι πλούσια διακοσμημένο με θλαστές και ευθείες γραμμές, ενώ η διακόσμηση του αναβάτη είναι περιορισμένη. Τα ειδώλια αυτού του τύπου εμφανίζονται στην Κύπρο κατά τον 10ο αι. π.Χ. και διαδίδονται στον αιγιακό χώρο, και ιδιαίτερα στην Αττική, κατά τον 7ο αι. π.Χ. Η σημασία των αλόγων και των έφιππων μορφών δεν είναι εντελώς ξεκάθαρη, όμως έχουν έντονη παρουσία στις αρχαιοελληνικές ταφές. Το πιο πιθανό είναι πως υπογράμμιζαν τον ηρωικό χαρακτήρα του νεκρού ως πολεμιστή ή ως κυνηγού.
