Fragment of plaque
Χρονολόγηση660-650 π.Χ.
Date
660-650 BC
MediumΠηλός
Medium
Clay
Dimensions12.5εκ.
Dimensions
12.5 cm
ClassificationΠήλινα
Classification
Ceramics / Figurines
Αριθμός ΑντικειμένουΝΓ0189
Object Number
ΝΓ0189
ΠερίοδοςΑρχαϊκή περίοδος
Period
ΠεριγραφήΤμήμα ανάγλυφου πήλινου πλακιδίου με γυμνή γυναικεία μορφή. Το κεφάλι καλύπτει ψηλός πόλος (κάλυμμα κεφαλής). Η μορφή έχει επίπεδη πίσω όψη, γεγονός που υποδηλώνει ότι κατασκευάστηκε με χρήση μονής μήτρας (καλούπι).Τα μαλλιά πέφτουν στους ώμους και τα χέρια ακουμπούν παράλληλα στο σώμα. Ανήκει στη «δαιδαλική» τεχνοτροπία της Aνατολίζουσας περιόδου της ελληνικής τέχνης.Archaic period
Description
Further InformationPart of a terracotta relief plaque representing a nude female figure with a tall headdress (polos). The back of the figurine is entirely flat suggesting the use of a single mould for its fabrication. The hair falls in a mass on the shoulders and the hands rest/attached parallel to the body. The figurine belongs to the so-called “Daidalic style" of the Orientalizing period of Greek art.
The style was named after the legendary craftsman Daedalus who, according to the myth, was the first to put sculptures in motion and open their, until then, closed eyes. Daidalic figurines are meant to be viewed from the front, have triangular faces and their hair is arranged in a short fringe across the forehead, sometimes in a wavy style reminiscent of the Egyptian wig. The name ‘Orientalizing’ was adopted by scholars for the years 720-620 BC because of the extensive oriental influences observed in Greek art of the period. The Daidalic style was applied both to small figurines and to large-size statues. Eventually, it was transmitted to the Cyclades, where it formed the basis for the emergence of archaic monumental sculpture.
Η «δαιδαλική» τεχνοτροπία πήρε το όνομά της από τον μυθικό τεχνίτη Δαίδαλο, που σύμφωνα με τον μύθο ήταν ο πρώτος γλύπτης που έδωσε κίνηση στα μέχρι τότε ακίνητα αγάλματα και άνοιξε τα, έως τότε, κλειστά μάτια τους. Τα δαιδαλικά ειδώλια έχουν τριγωνικά πρόσωπα και περίτεχνη κόμμωση με πλούσιους βοστρύχους (μπούκλες) που θυμίζουν την αιγυπτιακή φενάκη (άκαμπτη βαθμιδωτή περούκα). Ο όρος «Ανατολίζουσα περίοδος» χρησιμοποιείται από τους ερευνητές για την περίοδο 720-620 π.Χ., κατά τη διάρκεια της οποίας, η ελληνική τέχνη δέχεται έντονες επιρροές από την ανατολική Μεσόγειο. Η συγκεκριμένη τεχνοτροπία χρησιμοποιήθηκε τόσο για την κατασκευή μικρών ειδωλίων όσο και γλυπτών μεγάλου μεγέθους. Με τον καιρό διαδόθηκε στις Κυκλάδες, όπου αποτέλεσε τη βάση για την δημιουργία των πρώτων αρχαϊκών μνημειακών αγαλμάτων.
ACTIVITIES
Discover More
