Head of a statue
Χρονολόγηση4ος αι. π.Χ.
Date
4th c. BC
MediumΑσβεστόλιθος
Medium
Limestone
Dimensions27εκ. × 20εκ.
Dimensions
27 cm
ClassificationΛίθινα
Classification
Stonework / Plastic
Αριθμός ΑντικειμένουΖ0348bis
Object Number
Z0348bis
ΠερίοδοςΚλασική - Ελληνιστική περίοδος
Period
ΠεριγραφήΚεφάλι αγένειου εφήβου. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου, η περίτεχνη απόδοση της κόμμωσης και η εσωτερικότητα της έκφρασης, παραπέμπουν απευθείας σε πρότυπα της ελληνικής πλαστικής του 4ου αι. π.Χ., που διαμορφώθηκαν από τον γλύπτη Λύσιππο (περίοδος ακμής, 370-300 π.Χ.). Η πίσω πλευρά του κεφαλιού είναι ακατέργαστη, στοιχείο που υποδηλώνει ότι πιθανότατα ανήκε σε αναθηματικό ή ταφικό ανάγλυφο. Το συγκεκριμένο έργο συνιστά εξαιρετικό δείγμα της πλαστικής της ύστερης Κυπρο-Κλασικής περιόδου (350-325 π.Χ.).Classical-Hellenistic period
Description
Further InformationHead of a beardless youth. The facial features, the hairstyle and the introspective expression refer directly to Lysippian models of Greek sculpture in the 4th c. BC (the sculptor Lysippos was active between 370-300 BC). The back surface is rough, indicating that the head comes most probably from a votive or a funerary relief. The head is an outstanding example of sculpture in the later phase of the Cypro-Classical period (350-325 BC).
The head strongly reminiscent of the terracotta statues found in the cenotaph of Nikokreon, the last king of Salamis (330-311/310 BC), before its conquest by the Ptolemies of Egypt. Because of its exceptional quality, the head is considered as the work of a Greek sculptor or even an import from Greece. During the 5th and 4th c. BC, the Cypriot workshops turned towards the major artistic centres of Classical Greece, particularly Attica, and endeavoured to assimilate Greek currents and styles, yet retaining several local iconographic traditions. Nonetheless, Cypriot sculpture did not succeed in competing with Greek prototypes, and frequently prosperous Cypriot citizens preferred statues and reliefs imported from Greece.
Το κεφάλι θυμίζει τα πήλινα γλυπτά που έχουν βρεθεί στο κενοτάφιο του Νικοκρέοντα, του τελευταίου βασιλιά της Σαλαμίνας της Κύπρου (331-311/310 π.Χ.) πριν από την κατάκτησή της από τους Πτολεμαίους της Αιγύπτου. Το συγκεκριμένο παράδειγμα, ωστόσο, ξεχωρίζει για την ποιότητα της κατασκευής σε βαθμό που να θεωρείται έργο Έλληνα γλύπτη ή ακόμη και εισαγωγή από το Αιγαίο. Κατά τη διάρκεια του 5ου και του 4ου αι. π.Χ., τα κυπριακά εργαστήρια στρέφονται προς τα μεγάλα καλλιτεχνικά κέντρα της κλασικής Ελλάδας, κυρίως την Αττική, και προσπαθούν να αφομοιώσουν τα ελληνικά ρεύματα και τους ρυθμούς, διατηρώντας, ωστόσο, αρκετές από τις τοπικές εικονογραφικές παραδόσεις. Ωστόσο, η κυπριακή πλαστική δεν θα καταφέρει να ανταγωνιστεί την ελληνική και συχνά εύποροι Κύπριοι πολίτες θα καταφύγουν σε εισαγωγές γλυπτών και αναγλύφων από την Ελλάδα.