Fragment of a statue
Χρονολόγησηαρχές 4ου π.Χ. αι.
Date
early 4th c. BC
MediumΜάρμαρο λευκό
Medium
White marble
Dimensions15.8εκ.
Dimensions
15.8 cm
ClassificationΛίθινα
Classification
Stonework / Plastic
Αριθμός ΑντικειμένουΚΠ0139
Object Number
ΚΠ0139
ΠερίοδοςΚλασική περίοδος
Period
ΠεριγραφήΤο εικονιζόμενο θραύσμα προέρχεται πιθανότατα από άγαλμα όρθιας μορφής,
που ακουμπούσε με το αριστερό χέρι πάνω σε Εκαταίον. Το Εκαταίον είναι αγαλμάτιο ή στήλη που
καταλήγει σε μαρμάρινη κεφαλή της Εκάτης Προθυραίας, θεότητας προστάτιδας που
εξασφάλιζε ευημερία και καθημερινές ευλογίες στην οικογένεια, και τοποθετείτο
συχνά σε εισόδους ιερών ή σπιτιών. Η κεφαλή έχει εμφανώς την καταγωγή της από
τον τύπο της Καρυάτιδας, που αναπτύσσεται κατά τον ύστερο 5ο αι. π.Χ., ενώ οι
πλούσιες πτυχώσεις του ιματίου που επιστέφει την κεφαλή παραπέμπουν στην
εξεζητημένη φυσιοκρατική απεικόνιση που χαρακτηρίζει τη γλυπτική των αρχών του
4ου αι. π.Χ.Classical period
Description
Further InformationThis fragment ,sculpted in the round, comes most probably, from a statue
of a standing figure whose left arm rested on a "Hekataion" (a
statuette or stele crowned by a head of Hekate Prothyraia - "before the
doorway" - which was often placed at the entrances of sanctuaries or
houses). The head draws its origin from the type of the Karyatid, which was
developed in Greek sculpture in the late 5th c. BC, while the ample folds of
the himation crowning the head allude to the extravagant realism that is
characteristic of sculpture in the early 4th c. BC.
Karyatides were the statues of Korai that decorated the south porch of
the Erechtheion. The vertical folds of their garments resemble column fluting
and the peculiar capitals in the shape of baskets on their heads, supported the
roof's weight. Replacing the columns with female statues was a common Greek
architectural practice since the Archaic period (700-480 BC).
Οι Καρυάτιδες ήταν αγάλματα Κορών που διακοσμούσαν τη νότια πλευρά του Ερεχθείου. Οι κατακόρυφες πτυχές του ρούχου τους θυμίζουν τις ραβδώσεις των κιόνων και στα ιδιότυπα κιονόκρανα (κάλαθοι) στα κεφάλια τους ακουμπούσε η οροφή. Η αντικατάσταση κιόνων με αγάλματα γυναικών ήταν γνωστή στην αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική ήδη από την Αρχαϊκή εποχή (700-480 π.Χ.).